داده‌های جمع‌آوری‌شده توسط سرویس‌های مختلف درباره شما اغلب قبل از فروخته شدن ناشناس می‌شوند. پس لازم نیست نگران حریم خصوصی خود باشید… درست است؟
بر کسی پوشیده نیست که اپلیکیشن ها، موتورهای جستجو، وب سایت ها، حتی سیستم عامل ها داده های ما را جمع آوری می کنند و به بالاترین قیمت پیشنهادی می فروشند. رها کردن برخی حریم خصوصی به منظور استفاده از یک نرم افزار یک سازش قابل قبول برای اکثر افراد است، به خصوص اگر آن نرم افزار رایگان باشد. به هر حال، این داده ها نمی توانند برای شناسایی شخصی شما استفاده شوند، درست است؟
متاسفانه واقعا اینطور نیست. اگر به اندازه کافی دقت نکنیم، تک تک ما را می‌توان از طریق فرآیندی به نام ناشناس‌زدایی شناسایی کرد. بنابراین، بی‌نام‌سازی دقیقاً چیست و چگونه می‌توانید از خود در برابر آن محافظت کنید؟
ناشناس زدایی چیست؟
به زبان ساده، ناشناس‌زدایی (همچنین به عنوان شناسایی مجدد داده‌ها نیز شناخته می‌شود) فرآیندی است که شامل ارجاع متقابل داده‌های ناشناس با اطلاعات در دسترس عموم در تلاش برای افشای هویت یک فرد است.
اصطلاح داده‌های ناشناس برای توصیف هرگونه داده در مورد یک شخص که اطلاعات شخصی آنها را فاش نمی‌کند استفاده می‌شود. بنابراین، برای مثال، اگر از یک برنامه تناسب اندام پولی استفاده می کنید، شرکت پشت آن نام، آدرس و شماره کارت اعتباری شما را می داند. این شرکت ممکن است داده های شما را به اشخاص ثالث بفروشد یا ندهد، اما در صورت فروش، طبق قانون موظف است آن ها را ناشناس قرار دهد. بنابراین شخص ثالثی که این داده ها را خریداری می کند ممکن است یک یا دو چیز در مورد علایق و مکان شما بداند، اما به اطلاعات مربوط به هویت شما دسترسی ندارد.
چند نمونه خوب از بی هویت سازی چیست؟ مسلماً بهترین آنها مربوط به پلتفرم پخش جریانی محبوب نتفلیکس است و به سال 2006 باز می گردد. در آن زمان، محققان دانشگاه تگزاس تعداد زیادی از کاربران نتفلیکس را با ارجاع متقابل رتبه بندی فیلم های آنها با بررسی های باقی مانده در پایگاه داده فیلم های اینترنتی، ناشناس کردند. (IMDb).
نتفلیکس اطلاعات شخصی بازبین‌ها، مانند نام‌ها را حذف کرد و اعداد تصادفی را جایگزین آنها کرد، اما این کمکی نکرد زیرا محققان کل مجموعه داده نتفلیکس را با رتبه‌بندی IMDb ارجاع دادند. با مقایسه رتبه بندی نتفلیکس و مهرهای زمانی با اطلاعات عمومی در IMDb (بسیاری از کاربران IMDb از نام واقعی خود برای گذاشتن نظرات استفاده می کنند)، آنها توانستند نام برخی از کاربران نتفلیکس را از بین ببرند.
اگر دو محقق به خاطر یک مطالعه علمی بتوانند این کار را انجام دهند، تصور اینکه یک عامل تهدید با صلاحیت چه کاری می تواند انجام دهد دشوار نیست، مشروط بر اینکه به داده های ناشناس کافی دسترسی داشته باشند. به عنوان مثال، آنها می توانند از اطلاعات شخصی دزدیده شده برای اجبار و اخاذی استفاده کنند یا حتی آن را در وب تاریک بفروشند.
نحوه جلوگیری از ناشناس سازی
احتمالاً منصفانه نخواهد بود که بگوییم مجرمان سایبری همیشه یک قدم جلوتر از کارشناسان امنیتی هستند، اما آنها به طور مداوم راه‌های جدید و خلاقانه‌ای برای سوء استفاده از آسیب‌پذیری‌ها در سیستم‌هایی که ما روزانه استفاده می‌کنیم ارائه می‌کنند. به عبارت دیگر، ابزارهای ناشناس سازی که امروز کار می کنند ممکن است فردا موثر نباشند، به همین دلیل است که تلاش آگاهانه برای محافظت از حریم خصوصی شما بسیار مهم است.
کنار گذاشتن کروم یا Edge برای یک مرورگر امن تر و خصوصی شروع خوبی خواهد بود و استفاده از محافظت خوب در برابر بدافزار ضروری است. اما اگر احتیاط را عادت نکنید و به میزان اطلاعاتی که در مورد خودتان به صورت آنلاین افشا می کنید توجه نکنید، هیچ نرم افزاری از شما محافظت نمی کند.
هیچ کس وقت ندارد قبل از بارگیری یک برنامه در تلفن هوشمند یا رایانه خود، صفحات و صفحات یک خط مشی رازداری را مطالعه کند، اما انجام کمی تحقیق قبل از استفاده از یک برنامه ضرری ندارد، و مهم است که از محصولاتی که به آنها معروف هستند خودداری کنید. داده های بسیار بیشتری از آنچه باید جمع آوری کنند.
برای محافظت از داده های شخصی خود فعال باشید
داده ها طلای قرن بیست و یکم هستند و شرکت ها از تکنیک های تهاجمی فزاینده ای برای جمع آوری آن ها استفاده می کنند. به زبان ساده، برای محافظت از اطلاعات شخصی خود، باید فعال باشید.
بهترین راه برای انجام این کار، پرورش عادات حریم خصوصی اولیه اما کارآمد، و به حداقل رساندن آنچه به صورت آنلاین با شرکت ها و سایر افراد به اشتراک می گذارید است.