دستورات مناسب به روز رسانی و ارتقای مورد استفاده در توزیع های مبتنی بر اوبونتو و دبیان بسیار متفاوت تر از آن چیزی است که فکر می کنید.
کل اکوسیستم لینوکس بر روی مفهوم بسته ها کار می کند. هر بسته در لینوکس برای اطمینان از عملکرد روان سیستم عامل بسیار مهم است.
برای به‌روزرسانی بسته‌های خود در توزیع‌های مبتنی بر دبیان و اوبونتو، ممکن است لازم باشد از ستونی به پست دیگر اجرا کنید و سعی کنید بهترین راه برای به‌روزرسانی همه نرم‌افزارهای ضروری را بیابید.
هنگامی که به دنبال راه هایی برای به روز رسانی بسته ها هستید، با دستوراتی مانند apt update، apt upgrade و نسخه های مرتبط مواجه می شوید. اما نکته اینجاست که تفاوت این دستورات چیست و چگونه می توانید از آنها برای به روز رسانی بسته های لینوکس خود استفاده کنید؟
آپدیت apt در مقابل ارتقاء apt: مقایسه
حتی اگر فرمان آپدیت apt به نظر می‌رسد که گزینه واضحی برای به‌روزرسانی بسته‌های شما در لینوکس باشد، اما کاملاً اینطور نیست. دستور به روز رسانی ایده ای در مورد به روز رسانی های موجود به شما می دهد، اما به روز رسانی ها را در توزیع شما دانلود یا نصب نمی کند.
از سوی دیگر، دستور آپگرید apt به‌روزرسانی‌های موجود را یکباره بر روی دستگاه شما دانلود و نصب می‌کند. سیستم لینوکس شما یک کش نرم افزار (بسته) در دسترس دارد که حاوی ابرداده های لازم مربوط به آن بسته ها است. فراداده شامل اطلاعات مربوط به نسخه، مخزن، وابستگی و سایر جزئیات بسته مربوطه است.
اگر از دستور به‌روزرسانی استفاده نمی‌کنید، حافظه پنهان را تازه‌سازی نمی‌کنید، که به شما سرنخی از به‌روزرسانی‌های بسته موجود نمی‌دهد.
در اینجا نحوه استفاده از دستور apt update آورده شده است:
sudo apt update
فرمان به روز رسانی تقریباً همیشه با دستور ارتقاء دنبال می شود که به روز رسانی ها را دانلود می کند:
sudo apt upgrade
پس از عبور از فرمان ارتقا، APT شروع به دانلود نرم افزار می کند. برای تأیید دانلود و نصب، پیامی دریافت خواهید کرد. برای تایید عمل، y یا yes را تایپ کنید.
همچنین می‌توانید دستور ارتقا را تغییر دهید تا بسته‌ها بدون وقفه دانلود و نصب شوند.
sudo apt upgrade -y
پرچم -y تأییدیه ای را ارائه می دهد که APT برای انجام نصب نیاز دارد.
در نهایت، گزینه ای برای استفاده از توابع به روز رسانی و ارتقاء با هم وجود دارد. این ترکیب حافظه نهان را تازه‌سازی می‌کند، به‌روزرسانی‌ها را دانلود می‌کند و آنها را به یکباره نصب می‌کند.
sudo apt update && sudo apt upgrade -y
عملگر && این دو دستور را با هم ترکیب می کند و به دنبال آن -y که به عنوان یک تایید از پیش تعیین شده برای به روز رسانی و ارتقای بسته های شما عمل می کند.
قبل از نصب هر نرم افزار جدید در لینوکس، همیشه باید بسته های موجود خود را ارتقا دهید.
درک فهرست apt — فرمان قابل ارتقا
دستور apt –upgradable مانند دستور به روز رسانی عمل می کند، زیرا تمام بسته های ممکن موجود برای به روز رسانی را فهرست می کند. در حالی که فرمان به روز رسانی فقط کش بسته را تازه می کند، به روز رسانی های موجود را فهرست نمی کند.
دستور –upgradable، برخلاف دستور ارتقا، بسته ها را دانلود/نصب نمی کند. در عوض، می‌توانید به‌روزرسانی‌های بسته موجود را بررسی کنید و ببینید آیا می‌خواهید آنها را ارتقا دهید یا خیر.
برای دریافت لیستی از تمام به روز رسانی های موجود، موارد زیر را در پنجره ترمینال تایپ کنید:
sudo apt list --upgradable
اگر Flatpak، Snap یا هر بسته منیجر اضافی دیگری را روی سیستم خود نصب کرده اید، با اجرای دستور فوق، به روز رسانی های موجود برای آن مدیران بسته را مشاهده نخواهید کرد. این فقط با بسته های APT کار می کند.
علاوه بر این، باید توجه داشته باشید که مدیر بسته APT فقط در توزیع‌های اوبونتو و دبیان کار می‌کند.
برای به‌روزرسانی/ارتقای بسته‌ها در هر توزیع دیگری مانند Arch، Fedora یا سایر توزیع‌های مبتنی بر RPM، باید مجموعه‌ای از دستورات مختلف را دنبال کنید.
به روز رسانی و ارتقاء بسته ها در توزیع های اوبونتو و دبیان
در لینوکس، باید آخرین نسخه های بسته را به روز رسانی و نصب کنید تا سیستم شما به خوبی کار کند.
با این حال، با وجود تمام آخرین به روز رسانی ها و نسخه های موجود، شما باید مجموعه ای از بسته های ضروری را از قبل نصب کرده باشید. یکی از این بسته‌ها build-essential است که مجموعه‌ای از کامپایلرها و سایر نرم‌افزارهای لازم برای توسعه را در توزیع‌های اوبونتو و دبیان نصب می‌کند.