بررسی Xreal Air 2 و Beam: این واقعیت افزوده نیست، اما جالب است

ارائه یک صفحه نمایش عظیم که می توانید در تمام طول روز از آن استفاده کنید، تنها مشکل این است که بدانید دقیقاً برای چه چیزی از آنها استفاده خواهید کرد.

نکات کلیدی

عینک Xreal Air 2 یک صفحه نمایش HD قابل حمل با کیفیت بالا ارائه می دهد که می تواند در تمام روز استفاده شود و حتی در صورت نیاز با لنزهای تجویزی همراه باشد.
انتقال بی‌سیم و ویژگی‌های AR لوازم جانبی Xreal Beam به سختی کاربردی هستند، و آن را به یک پخش کننده رسانه غیر استاندارد با گزینه‌های برنامه محدود تبدیل می‌کند.
در حالی که عینک‌های Xreal Air 2 از نظر کیفیت بصری عالی هستند، اما مورد استفاده قانع‌کننده‌ای برای واقعیت افزوده ارائه نمی‌دهند و مانند عینک‌های واقعیت افزوده، فاقد توانایی تعامل با دنیای واقعی هستند.

Xreal (سابق Nreal) Air 2 یک عینک سبک وزن با یک نمایشگر کوچک HD mini-OLED در لنز است. بدون قدرت محاسباتی و تنها حسگرهای حرکتی پایه 3DOF که برای استفاده از آنها به لوازم جانبی اختیاری نیاز دارند، دشوار است که این واقعیت افزوده را از هر نوعی بنامیم. اما چیزی که آنها ارائه می دهند – یک صفحه نمایش قابل حمل که می تواند در تمام روز استفاده شود – کیفیت عالی است. تنها مشکل شما پیدا کردن یک مورد استفاده واقعی برای آنها خواهد بود.

عینک Xreal Air 2 صفحه نمایش HD قابل حملی را ارائه می دهد که می توانید در تمام طول روز از آن استفاده کنید و در صورت نیاز دارای درج های تجویزی می باشد. در حالی که حالت سیمی بی عیب و نقص کار می کند، لوازم جانبی Beam برای انتقال بی سیم و ویژگی های AR به سختی کاربردی است. مشکل گسترده تر این است که آنها هنوز هیچ مورد استفاده قانع کننده ای ندارند.

صفحه نمایش های HD با کیفیت عالی با رنگ های روشن و پر جنب و جوش
قابل مشاهده در نور روز، با تنظیمات روشنایی و سایه تاریکی برای سازگاری با محیط های دیگر در صورت نیاز
درج لنزهای تجویزی
عالی به عنوان یک مانیتور قابل حمل برای دستگاه های سیمی USB-C AltDP مانند Steam Deck

Xreal Beam یک پخش کننده رسانه ای غیر استاندارد است که تنها چند برنامه دارد
ریخته گری بی سیم به سختی کار می کند
هیچ تجربه واقعی “AR” در اینجا وجود ندارد
برنامه Nebula به سختی کار می کند

واقعیت افزوده؟ نه واقعا

Xreal Air 2 به عنوان عینک AR به بازار عرضه می شود، اما من فکر می کنم مهم است که تعاریف خود را در اینجا روشن کنیم. Meta Quest 3 (یا Apple Vision Pro آینده)، با توانایی آن در اسکن محیط اطراف، ادغام مبلمان در گیم پلی و حفظ موقعیت اشیایی که در محیط تقویت شده قرار می دهید، چیزی است که اکثر مردم آن را واقعیت افزوده یا ترکیبی در نظر می گیرند. تجربیات مجازی با دنیای واقعی شما در تعامل است. می توانید یک پازل مجازی را روی میز آشپزخانه خود قرار دهید، از آنجا دور شوید و همچنان روی میز خود به آن بازگردید.

Xreal Air 2 بیشتر شبیه برداشتن نور پس زمینه از روی مانیتور دسکتاپ و چسباندن آن به صورت است. محیط اطراف شما را اسکن نمی کند، با مبلمان شما ارتباط برقرار نمی کند. هیچ دوربینی وجود ندارد. این فقط مجموعه ای از مانیتورهای قابل حمل است که به صورت شما بسته شده است. حالا، اشتباه نکنید: این کار خیلی خوب است. دارای تراکم پیکسلی بالا با میدان دیدی معادل با مانیتور رومیزی است و وضوح کافی برای تایپ کردن، بازی کردن یا تماشای رسانه را ارائه می دهد. این فقط به هیچ وجه «واقعیت افزوده» نیست.

کیفیت بصری فوق العاده است

در سطح فنی، Xreal Air 2 از دو صفحه نمایش مینی OLED 0.55 اینچی که در بالا نصب شده اند، استفاده می کند تا به سمت پایین بر روی لنزها پخش شود. این منجر به حداکثر میدان دید 46 درجه می شود. این در مقایسه با یک هدست واقعیت مجازی (که معمولاً 90-120 درجه است) کم به نظر می رسد، اما با نشستن در فاصله چند فوتی از یک مانیتور دسکتاپ 27 اینچی قابل مقایسه است و به همان اندازه که لازم است خوب است. این برای ارائه یک تجربه فراگیر کامل طراحی نشده است.

حتی در حالت عبور کامل، در نور متوسط، متوجه شدم که رنگ‌ها زنده و دقیق هستند. البته، از آنجایی که رنگ مشکی قابل نمایش نیست، بسته به محیط اطراف شما شفاف دیده می شود. بنابراین کیفیت دقیق هر چیزی تیره متفاوت خواهد بود. یک سوئیچ راکر روی بازوی قاب سمت راست به شما امکان می دهد صفحه نمایش را کم نور یا روشن کنید، بنابراین تیرگی رنگ سفید و رنگ را می توان از تقریباً کاملاً مات تا به سختی قابل مشاهده تنظیم کرد. اگر در اطراف حرکت نمی‌کنید و به دید خارجی نیاز ندارید، می‌توانید برای بهترین کیفیت تصویر، روی جلد خاموشی همراه گیره بزنید. با این روشن، سطوح مشکی عالی هستند.

بر خلاف Rokid Max، که احساس می‌کردم روکش تیره‌ای روی همه چیز اضافه کرده تا صفحه نمایش را به‌طورکلی قابل مشاهده کند، اثر تیره شدن لنزها در Xreal Air 2 به سختی قابل توجه است. Xreal ادعا می کند تا 500 نیت روشنایی امکان پذیر است، که احتمالاً به این امر کمک می کند.

می‌توانستم با خوشحالی قدم بزنم و کارهای روزانه‌ام را در حالی که این لباس‌ها را پوشیده بودم انجام دهم، البته با این احساس که در قسمتی از Black Mirror زندگی می‌کردم.

مطلب مرتبط: اگر لپ تاپ ویندوز پس از اتصال به مانیتور خارجی عقب افتاد، چه باید کرد؟

به عنوان یک نکته جانبی، Xreal Air 2 از فرمت های 3D-SBS با نگه داشتن سمت + دکمه روشنایی پشتیبانی می کند. سپس آنها را وادار به پذیرش فرمت تصویر 3840 x 1080 می کند تا بتوانید دو نمایشگر فول اچ دی (یکی برای هر چشم) ارسال کنید. با این حال، باید تنظیمات نسبت تصویر را به هم بزنید تا آن را مجبور کنید که تصویر را تا دو برابر عریض‌تر از حالت طبیعی خود بکشد، به طوری که پخش‌کننده‌های رسانه اصلی و فرمت‌های پر از فریم را حذف کنید. این ایده آل نیست، بنابراین Xreal Air 2 را به طور خاص برای طرفداران محتوای سه بعدی توصیه نمی کنم.

طراحی: شما همچنان مضحک به نظر خواهید رسید

Xreal Air 2 شبیه یک عینک آفتابی بزرگ به نظر می رسد، و چیز کمی وجود دارد که نشان دهد این واقعیت وجود دارد که آنها در واقع دارای صفحه هایی هستند غیر از قاب و بازوهای معمولی ضخیم تر. من یک جفت قرمز اسپرت دریافت کردم، اگرچه مشکی نیز موجود است.

اینکه آیا می‌توانید این لباس‌ها را در ملاء عام بپوشید بدون اینکه مورد تمسخر قرار بگیرید، موضوع دیگری است. من همیشه به صداقت پسرم افتخار کرده ام: “تو کاملاً مسخره به نظر می آیی.” حدس میزنم قرمز رنگ من نیست

تنها با وزن 72 گرم (2.54 اونس)، سبک و ارگونومیک هستند و نباید هیچ مشکلی برای راحتی بینی شما ایجاد کنند. یک کیف حمل سخت برای ایمن نگه داشتن آنها در طول سفر، و همچنین یک کابل بافته شده USB-C با زاویه 90 درجه در نظر گرفته شده است تا کابل پایین بیاید.

سه شکل از براکت های پد بینی گنجانده شده است، بنابراین باید بتوانید یکی را که مناسب شماست پیدا کنید. مواد پد بینی نرم است و من توانستم آنها را برای مدت طولانی بدون مشکل بپوشم. اما یک نقطه شیرین بسیار کوچک وجود دارد، و من متوجه شدم که باید خیلی با زوایای آن کار کنم تا بتوانم یک صفحه نمایش کامل بدون تار بودن لبه ها را ببینم.

همچنین سایه‌های خاموشی ارائه می‌شوند که به شما امکان می‌دهند تا در صورت نیاز به سطوح سیاه عمیق‌تر، نور ورودی را مسدود کنید. البته، شما همچنان نوری را خواهید داشت که از خارج از فریم ها وارد می شود، بنابراین این با یک هدست VR با رابط چهره مسدود کننده نور برابری نمی کند.

برخلاف برخی از نمایشگرهای شخصی سینما مانند Goovis G3 Max، Xreal Air 2 دارای تنظیم دیوپتر نیست. این به این دلیل است که اینها برای پوشیدن همیشه طراحی شده اند، بنابراین شما همچنان باید دنیای بیرون را ببینید. یک نمایشگر سینمای شخصی فقط به شما امکان می دهد صفحه نمایش را مستقیماً در مقابل خود ببینید. اگر نیاز به استفاده از عینک دارید، باید لنزهای طبی را با قیمت حدود 100 دلار خریداری کنید. من این کار را انجام دادم، و آنها به اندازه کافی به راحتی جا می شوند، اگرچه کمی کوچکتر از لنزهای معمولی من هستند، بنابراین بیشتر قسمت های پیرامونی من تار می شود.

در حالی که منتظر رسیدن لنزهای نسخه‌ای بودم، از Xreal Air 2 روی عینک معمولی (باریک) خود استفاده کردم، اما آنها کاملاً روی گوش‌هایم نمی‌نشستند. با این حال، از نظر بصری، صفحه نمایش و نمایشگرها کاربردی بودند. بنابراین، اگر می‌خواهید از این لنزها فقط در حالت نشسته استفاده کنید، ممکن است حتی بتوانید لنزهای تجویزی را نگه دارید.

به غیر از صفحه نمایش و بلندگوهای کوچک، هیچ وسیله الکترونیکی پیچیده دیگری در Xreal Air 2 وجود ندارد، حتی یک باتری. این بدان معناست که برای انجام هر کاری باید با استفاده از کابل USB-C متصل شود. با این حال، یک سنسور حرکت 3DOF وجود دارد، به طوری که وقتی به یک منبع سازگار (معمولاً Beam) متصل می شود، می تواند چرخش سر شما را بداند.

Xreal Beam یک آداپتور بی سیم است

Xreal Beam یک آداپتور بی سیم و بسته باتری است و عملکرد جالب AR را اضافه می کند. اما مهم این است که دقیقاً بفهمیم که چیست – و نیست.

Xreal Beam با هر تعریفی یک پخش کننده رسانه مستقل نیست. در زمان بررسی دارای Amazon Prime، Netflix و یک مرورگر فایل محلی است، اما نه چیزهای دیگر. هیچ گوگل پلی یا حتی یک اپ استور شخص ثالث وجود ندارد (اگرچه برخی از کاربران با بارگذاری جانبی موفق شده اند). اگر می خواهید یک پخش کننده رسانه قابل حمل داشته باشید تا نیازی به ارسال محتوا از تلفن هوشمند نداشته باشید، به جای دیگری نگاه کنید.

اما Beam دو ویژگی مهم را ارائه می دهد. برای شروع، Beam یک منبع انرژی برای عینک است. بدون آن، به یک منبع ورودی نیاز دارید که برق را از طریق اتصال USB-C نیز تامین کند. اما Xreal Beam همچنین به شما امکان می دهد به صورت بی سیم از طریق AirPlay یا Miracast ارسال کنید، بنابراین نیازی به اتصال به اینترنت ندارید. فقط Beam را با احتیاط در جیب خود نگه دارید و می تواند سیگنال ویدیویی را به صورت بی سیم از دسکتاپ شما (به طور بومی در ویندوز یا مک) یا تلفن هوشمند دریافت کند.

Xreal Beam به اندازه کف دست با طراحی چرخ کلیک مرکزی خود یادآور آی پاد اصلی است که به شما امکان می دهد بدون کنترل از راه دور جداگانه در رابط حرکت کنید. همچنین یک حسگر حرکت در داخل وجود دارد، به طوری که می توانید آن را به اطراف تکان دهید تا به عنوان یک اشاره گر در برنامه فایل ها عمل کند. واضح است که پتانسیل های زیادی در اینجا وجود دارد، و شاید فقط مسئله دریافت نرم افزار بیشتر یا باز کردن رسمی سیستم باشد.

مطلب مرتبط: 5 نکته کلیدی هنگام استفاده از چندین مانیتور با لپ تاپ

در یک طرف دستگاه یک دکمه تنظیم صدا آبی (برای بی صدا نگه دارید)، در حالی که یک دکمه پاور در سمت بالا قرار دارد و یک دکمه سوئیچ حالت قرمز در سمت چپ قرار دارد. قسمت بالای دستگاه و دکمه پاور بر روی یک میله فلزی داخلی قرار گرفته اند که توسط یک شبکه احاطه شده است. این یک اگزوز برای فن داخلی است که بعد از نیم ساعت یا بیشتر از پخش جریانی وارد می شود.

به طور گیج کننده، دو پورت USB-C در پایین دستگاه وجود دارد. یکی Beam را شارژ می کند و دیگری به عینک Xreal Air 2 متصل می شود. این بدان معنی است که می توانید همزمان از پرتو شارژ و استفاده کنید یا از آن به عنوان یک دستگاه میانی برای افزودن برخی ویژگی های AR به منبع ورودی خود استفاده کنید. اما پورت ها قابل تعویض نیستند. عینک باید به سمت راست وصل شود و شارژر یا منبع ورودی به سمت چپ می رود.

با وزن 153 گرم (5.4 اونس)، Beam بیش از یک تلفن کوچک وزن ندارد و با خوشحالی در جیب شما جا می شود. بیشتر این وزن از باتری ناشی می شود که باید تا 3.5 ساعت دوام بیاورد – برای تماشای حماسی ترین فیلم های ارباب حلقه ها کافی است.

ویژگی های Xreal Beam “AR” بیشتر یک حقه هستند

Xreal Beam همچنین برخی از ویژگی‌های AR را به Xreal Air 2 اضافه می‌کند، از جمله توانایی قفل کردن محتوا در یک مکان و تنظیم مکان نمایش.

وقتی به Beam وصل می‌شوید از سه حالت نمایش پشتیبانی می‌شود: Smooth Follow، با صفحه نمایش در مرکز و دنبال کردن حرکت سر با کمی تاخیر. Body Anchor، جایی که تصویر در یک مکان خاص قفل شده است و اگر سر خود را حرکت دهید ناپدید می شود. و Sideview، که نمایشگر را کوچک می‌کند و آن را به گوشه‌ای کمتر مزاحم از دید شما منتقل می‌کند. باید از یکی از این حالت های نمایش استفاده کنید. گزینه اصلی قفل شدن صفحه نمایش تمام اندازه در مرکز دید شما دیگر در صورت اتصال از طریق Beam در دسترس نیست.

Body Anchor شما را به یک تجربه واقعی واقعیت افزوده نزدیک می کند، اما با استفاده از حسگر حرکتی 3DOF (سه درجه آزادی، یا فقط چرخش) تعبیه شده در عینک. این بدان معناست که شما نمی توانید نمایشگر خود را در یک محیط مجازی، بلکه در یک زاویه خاص دور سر خود قرار دهید. به عنوان مثال، اگر آن را روی شانه چپ خود قرار دهید و سپس از جایی خارج شوید، همچنان روی شانه چپ شما قرار دارد. سیستم های 6DOF AR نمایشگر شما را در یک مکان خاص قرار می دهند. برای مشاهده مجدد صفحه نمایش، باید به آن مکان در فضای فیزیکی خود برگردید.

من هیچ یک از سه حالت AR را مفید ندیدم.

قفل کردن نمایشگر در یک مکان 3DOF، محاسبات فضایی را مانند Quest 3 یا Apple Vision Pro فعال نمی کند. این توهم تنها زمانی کار می‌کند که آرام پشت میز بنشینید، و چرا می‌خواهید آن را در جایی غیر از جلوی خود قرار دهید؟ اینطور نیست که بتوانید چندین نمایشگر داشته باشید و اطراف خود را با آنها احاطه کنید.

متوجه شدم که حالت Smooth Follow نمی‌تواند تمام دسکتاپ من را نمایش دهد، بنابراین مجبور شدم اطراف را بیشتر اسکن کنم تا لبه‌ها را ببینم. من همچنین متوجه شدم که بخش صاف حالت رک و پوست کنده آزاردهنده است، زیرا چند لحظه منتظر ماندم تا صفحه نمایش را بگیرد.

نمای جانبی برای مفید بودن خیلی کوچک بود. شما نیاز به یک رابط هدآپ دیسپلی دارید که به طور خاص برای این کار طراحی شده باشد. اگر ایده داشتن یک ویدیوی YouTube به اندازه انگشت شست خود را دوست دارید، شاید این حالت را دوست داشته باشید.

Apple AirPlay کار می کند، اما یوتیوب همه چیز را خراب می کند

خبر خوب این است که کستینگ از طریق AirPlay بومی به Xreal Beam فوق‌العاده عمل می‌کند، و اگر می‌خواهید در حالی که Reddit را با دستی در جیب خود مرور می‌کنید همراه باشید، کاملاً می‌توانید. با اطمینان می توانم بگویم که در هنگام راه رفتن در خیابان به این شکل تقریباً 52 درصد کمتر شبیه زامبی به نظر می رسیدم. دیگر نباید توسط ماشین ها زیر گرفته شوید زیرا به جایی که می روید نگاه نمی کنید!

متأسفانه، اگر برنامه های شما برای آیفون شامل باز کردن YouTube است، ممکن است بخواهید دوباره فکر کنید. به محض اینکه برنامه را باز کردم، به طور پیش فرض اولین ویدیو را در صفحه اصلی پخش کرد. با برداشتن آیفون برای انتخاب ویدیوی دیگر، Xreal Beam به صفحه اصلی خود باز می‌گردد. علیرغم اینکه برنامه یوتیوب ادعا می کرد که ویدیوی انتخابی را از طریق AirPlay به دستگاه ارسال می کند، قطعاً اینطور نبود. بستن برنامه YouTube و اتصال مجدد AirPlay آن را برطرف می کند، اما در لحظه باز کردن مجدد YouTube همان مشکل را تکرار می کند. بنابراین به آن به عنوان یک قرعه کشی فکر کنید و شاید از ویدیوی تصادفی که به شما نشان می دهد لذت ببرید.

مطلب مرتبط: بهره وری خود را به حداکثر برسانید: 10 پایه مانیتور کامپیوتر آسان

مشکل دیگری در این مرحله خود را نشان داد: بسیار ساکت بود، حتی با صدای کامل. من به سختی می توانستم آن را در آشپزخانه ساکت خود بشنوم. نمی توانم تصور کنم که در خیابان ها یا وسایل حمل و نقل عمومی شلوغ به این آهنگ گوش دهم.

پخش جریانی اندروید خیلی بهتر نیست

من امیدوار بودم که با این که Beam یک دستگاه اندرویدی است، ارسال محتوا از یک تلفن اندرویدی موفقیت‌آمیزتر باشد. چنین شانسی وجود ندارد. من دو دستگاه را امتحان کردم: Ulefone 18T قدیمی و جدیدتر Tecno Phantom V تاشو. Xreal Beam در لیست دستگاه‌های قابل پخش در Ulefone ظاهر نمی‌شود تا اینکه یک ویدیوی مفید از YouTube پیدا کردم، که در آن باید در تنظیمات جستجو کنید، روی منوی سه نقطه کلیک کنید، و Wireless Desktop Display را فعال کنید. سپس در لیست ظاهر شد و همه به خوبی کار کردند، البته با مقدار قابل توجهی تاخیر. گزینه‌های ریخته‌گری برای Tecno Phantom V چنین تنظیماتی را نشان نمی‌داد و اصلاً وجود Beam را تشخیص نداد.

به طور کلی، تجربه من از پخش بی سیم از هر تلفن هوشمند بسیار ضعیف بود. منظورم این است که واقعاً کار نکرد یا تجربه ای غیر استاندارد ارائه داد. مسئله گسترده‌تر این است که استفاده از ریخته‌گری بی‌سیم برای رابط کاربری عمومی تلفن شما مانند یک شروع کننده نیست. هیچ مکان‌نما یا راهی برای پیمایش بدون نگاه کردن به صفحه گوشی شما وجود ندارد، بنابراین خارج از پخش ویدیوی بومی یا پیمایش بی‌اهمیت (شما همچنان به انگشت شست خود روی صفحه‌نمایش خود نیاز دارید)، در اینجا مورد استفاده واقعی وجود ندارد.

آینه سیمی جایی است که Xreal Air 2 می درخشد

چند گزینه برای انعکاس دستگاه خود با کابل دارید.

اولین مورد استفاده از اتصال مستقیم USB-C مستقیماً در عینک Xreal Air 2 است. این تنها در صورتی امکان پذیر است که دستگاه شما از حالت Alt-DP پشتیبانی کند و برق را تامین کند. من یک SteamDeck را امتحان کردم که برای این کار فوق العاده بود. نینتندو سوییچ اینطور نیست و باید به یک آداپتور HDMI متصل شود.

اتصال سیمی به معنای تاخیر صفر است، اما شما همچنین تنظیمات صفحه نمایش ارائه شده توسط Xreal Beam را از دست می دهید. نمایشگر در مرکز قفل خواهد شد و اندازه کامل خواهد بود. می‌توانید روشنایی را تنظیم کنید یا نمایشگر را از دکمه‌های روی عینک خاموش کنید، اما این تنها تنظیمی است که می‌کنید.

گزینه سیمی دیگر استفاده از Xreal Beam به عنوان واسطه است. استفاده از آداپتور USB-C به USB-C یا آداپتور HDMI به USB-C در Beam به شما امکان می دهد از تمام گزینه های صفحه نمایش واقعیت افزوده قابل تنظیم ارائه شده در آنجا استفاده کنید—مثلاً صفحه نمایش خود را در گوشه دید خود قفل کنید.

برنامه Nebula واقعیت افزوده بیشتری را ارائه می دهد (ظاهرا)

برنامه Xreal Nebula تجربیات واقعیت افزوده را از طریق اتصال سیمی با استفاده از SDK خود Xreal با مجموعه‌ای از دستگاه‌های Android پشتیبانی می‌کند. متأسفانه هیچ یک از آنهایی که من دارم پشتیبانی نمی شود.

همچنین یک نسخه بتا برای macOS وجود دارد، بنابراین من آن را امتحان کردم … و همچنین کار نکرد. نسخه ویندوز در حال کار است اما در زمان نگارش در دسترس نیست.

بنابراین، مایلم درباره همه برنامه‌های واقعیت افزوده که با استفاده از برنامه Nebula امکان‌پذیر شده‌اند به شما بگویم، اما می‌ترسم کوچک‌ترین سرنخی نداشته باشم. فراوانی رتبه‌بندی‌های یک ستاره در صفحه فروشگاه برنامه نشان می‌دهد که حتی زمانی که کار می‌کند، تجربه پایین‌تر از حد است، بنابراین شک دارم که چیز زیادی از دست داده باشم.

آیا باید Xreal Air 2 را بخرید؟ شاید

دلایل قانع‌کننده‌ای برای خرید Xreal Air 2 وجود دارد، اما هنوز هم از جهات دیگر محصولی عمیقاً ناقص است.

تجربه من با ارسال بی سیم از تلفن هوشمند با استفاده از Beam تا حد زیادی یک فاجعه بود. یا به سختی روی اندروید کار می‌کرد، یا بیشتر آن‌ها روی آیفون خوب کار می‌کردند، اما هنگام باز کردن YouTube از کار افتاد. در هر صورت، برای کنترل آن همچنان به گوشی خود در دست دارید.

در تئوری، Xreal Air 2 برای یک تجربه سینمای قابل حمل عالی خواهد بود. اما این واقعیت که Xreal Beam واقعا یک پخش کننده رسانه نیست، ناامید است، بنابراین هنوز باید با یک تلفن هوشمند یا دستگاه خروجی دیگر جفت شود.

با این حال، تا آنجایی که عینک‌های «صفحه‌نمایش شبه AR در مقابل چشمان شما» هستند، عینک Xreal Air 2 برنده است. تصویر با کیفیت HD شفاف است، به اندازه کافی روشن است که بتوان در نور روز از آن استفاده کرد، و دارای لنزهای تجویزی اختیاری برای کسانی است که بینایی کمتری دارند، بنابراین می‌توانید آنها را در تمام طول روز بپوشید. با فرض اینکه شما یک دستگاه خروجی سازگار و دلیل قانع کننده ای برای استفاده از آنها دارید، که به نظر می رسد بزرگترین مانع است.

خروجی عالی است – اما دقیقاً چه چیزی را می خواهید وارد کنید؟

Tags: دو مانیتور عینک گوگل