چگونه یک رمزارز جدید به بازار می آید؟ خب، راه های بیشتری برای راه اندازی یک پروژه جدید وجود دارد.
اگر با سهام آشنا هستید، می دانید که IPO یک عرضه عمومی اولیه است. این زمانی است که سرمایه گذاران حرفه ای، سفته بازان مستقل و حامیان می توانند سهام یک شرکت را خریداری کنند. راه اندازی کریپتو کمی متفاوت از راه اندازی سهام است.
پروژه های کریپتو دارای ICO، IEO و IDO هستند. جالب است که همه اینها اساساً نسخههای متفاوتی از یک IPO هستند و یک پروژه رمزنگاری ممکن است در هر یک از آنها، هر ترکیبی از آنها یا حتی همه آنها مشارکت داشته باشد. اما آنها چه هستند؟ معنی آنها چیست و چه تفاوتی با هم دارند؟
ICO چیست؟
ICO یک پیشنهاد اولیه سکه است. پس از ICO، هر کسی میتواند برای پشتیبانی از پروژه مستقیماً از سازمان میزبان پروژه، رمزارز خریداری کند.
قبل از ICO، معمولاً هیچ سکه ای در دسترس یا گردش وجود ندارد. از طرف دیگر، در دسترس بودن و گردش ممکن است توسط سازمان پشت پروژه محدود شده باشد. به عنوان مثال، ممکن است یک سکه قبلا قابل استخراج بوده باشد اما در آن زمان فقط در اختیار ماینرها قرار گرفته باشد. ICOها همچنین می توانند عمومی (برای هر کسی باز) یا خصوصی (باز برای سرمایه گذاران منتخب و غیره) باشند.
قبل از اینکه صرافی ها محبوب شوند، ICO ها اولین “IPO ارز دیجیتال” بودند. به عنوان مثال، زمانی که بیت کوین “ICO” خود را داشت، نمی توانست در یک صرافی لیست شود زیرا صرافی ارزهای دیجیتال وجود نداشت. از آنجایی که ICOها شامل خرید مستقیم توکن از پروژه هستند، شما باید واقعاً به چیزی که روی آن سرمایه گذاری می کنید اعتماد کنید زیرا ممکن است به هیچ وجه تأیید نشده باشد.
IEO چیست؟
IEO یک پیشنهاد اولیه تبادل است. صرافیهای کریپتو یک فرآیند تأیید دارند، بنابراین پروژههای رمزنگاری که آن را وارد صرافیها میکنند معمولاً قابل اعتمادتر هستند. به علاوه، وقتی از یک صرافی خرید میکنید، هیچ اطلاعات پرداختی را به پروژههای فردی که از طریق صرافی در آنها سرمایهگذاری میکنید، واگذار نمیکنید.
از آنجایی که تایید شدن توسط یک صرافی زمان بر است، برخی از پروژه ها ممکن است ICO داشته باشند و بعداً یک IEO داشته باشند. با این حال، از آنجایی که پروژه های رمزنگاری بیشتر قابل کشف هستند و احتمال موفقیت آنها در صرافی بیشتر است، ممکن است یک پروژه ICO خود را نداشته باشد و در عوض منتظر «عمومی شدن» در یک صرافی باشد.
دلیل دیگری هم وجود دارد که پروژههای رمزنگاری به سمت نادیده گرفتن ICO حرکت میکنند: آنها از تنظیمکنندهها میترسند. به عنوان مثال، آیا می دانستید که Coinbase به IRS گزارش می دهد؟ بنابراین، فروش از طریق صرافیها بخشی از فشار را بر سازمانهایی که میزبان پروژههای ارز دیجیتال واقعی هستند، میکشد.
IDO چیست؟
IDO یک پیشنهاد اولیه DEX است که در آن “DEX” یک صرافی غیرمتمرکز است. یک صرافی غیرمتمرکز مانند یک صرافی معمولی است، اما هیچکس مسئول نیست. بنابراین، به جای اینکه صرافی از فروشندگان سکه بخرد و به خریداران سکه بفروشد، خریداران و فروشندگان فقط با یکدیگر تجارت می کنند.
اگر یک ICO از یک هنرمند خرید می کند، و یک صرافی از یک خانه حراج خرید می کند، یک صرافی غیرمتمرکز خرید از یک بازار کوچک است. این آسان، سریع و سرگرم کننده است، اما مسئولیت و فشار زیادی را به خریداران برمی گرداند – درست مانند ICO ها. در واقع، صرافی های غیرمتمرکز قدیمی تر از صرافی های متمرکز متمرکز امروزی هستند.
درست مانند یک پروژه که می تواند یک ICO و یک IEO بعدی داشته باشد، یک لیست در یک DEX ممکن است قبلاً یک IEO و ICO داشته باشد.
این همه است. درست؟
این در واقع همه چیز نیست. هنوز راههای دیگری وجود دارد که ارزهای دیجیتال به دست مردم میرسند. اما، بیشتر آن به انواع مختلف ارزهای دیجیتال مربوط می شود – زیرا همه آنها برابر نیستند.
به عنوان مثال، توکن های امنیتی بسیار شبیه به سهام یک شرکت عمل می کنند. تنها تفاوت واقعی بین توکن های امنیتی و سهام این است که توکن های امنیتی به جای ثبت روی یک بلاک چین هستند. اما، ارز دیجیتال نبودن و سهام نبودن به این معنی است که آنها می توانند تقریباً از پاسخگویی به هر کسی اجتناب کنند.
این پروژه ها دارای پیشنهادات رمز امنیتی هستند. اما، این پیشنهادات معمولا به سازمان هایی مانند گروه های سرمایه گذاری محدود می شود.
ICO در مقابل IDO در مقابل IEO
بسیاری از پروژه های رمزنگاری که دارای ICO هستند می توانند موفق باشند. بسیاری از پروژه های رمزنگاری که در صرافی ها فهرست می شوند، موفقیت آمیز نیستند. تجربیات مبادلات غیرمتمرکز می تواند مثبت یا منفی باشد. مهم نیست که چگونه کریپتو خریداری می کنید، فقط مطمئن شوید که ابتدا تحقیق خود را انجام داده اید.