سانسور فناوری بزرگ: چیست و چرا باید نگران بود؟

بدون شک، شما شاهد بحث سانسور بزرگ فناوری بوده اید. اما دقیقاً چیست و چرا باید نگران باشید؟ در اینجا همه چیزهایی است که باید بدانید.

دو دهه پیش، گوگل فقط یک موتور جستجو بود، آمازون بیشتر فروشنده کتاب بود و فیس بوک وجود نداشت.

امروزه، هر سه شرکت به قدری رشد کرده‌اند که تقریباً در تمام جنبه‌های زندگی دیجیتال ما حضور دارند. از کانال‌های ارتباطی مبتنی بر متن گرفته تا ویدیو، هیچ راه فراری از فناوری بزرگ وجود ندارد.

با چنین دسترسی گسترده ای، این نگرانی وجود دارد که این غول های فناوری قدرت زیادی بر آنچه ما مجاز به دیدن یا اشتراک گذاری آنلاین هستیم، دارند. با افزایش فهرست مواردی که سانسور می شوند، در اینجا دلیلی وجود دارد که باید نگران باشید.

سانسور فناوری بزرگ چیست؟

در ابتدا، دسترسی Big Tech کاملاً عادی به نظر می رسد – گروهی از شرکت های فناوری در حال پیشرفت عظیم هستند. با این حال، موضوع نگران کننده انحصار آنها بر کانال های گفتگوی عمومی و نحوه اعمال قدرت ناشی از آن است.

سانسور فناوری بزرگ زمانی است که شرکت‌هایی مانند اپل، آمازون، گوگل، مایکروسافت یا توییتر تصمیم می‌گیرند که چه رسانه‌ای را می‌توانید در اینترنت ببینید یا با آن تعامل کنید. زمانی است که آنها به عنوان دروازه‌بان وب عمل می‌کنند و تصمیم می‌گیرند که چه نظراتی را می‌توانید در مورد مسائل داغ به اشتراک بگذارید و چه محتوایی را «به اندازه کافی ایمن» برای مصرف شما داشته باشید.

در نگاه اول، سانسور بسیار منطقی است. بسیاری از ایده های افراطی و تحریک به خشونت با استفاده از بسترهای اینترنتی گسترش می یابد. کنترل کردن آنها کار سختی نیست.

مکالمات در سیستم عامل هایی مانند فیس بوک و توییتر گاهی اوقات به توهین شخصی، تهدید و حملات نژادپرستانه تبدیل می شود. مهم است که این موضوع را نیز بررسی کنید.

نهادهای سیاسی گاهی اوقات دیدگاه ها و مطالبی را به اشتراک می گذارند که «غیر سازگار با حقیقت» است. این اطلاعات نادرست تلقی می شود و به درستی باید “نظارت دقیق” شود.

در هر سه مورد، سانسور به نظر منطقی است. از قضا، مشکل دقیقاً همین است. وقتی سانسور طبیعی به نظر می رسد. وقتی Big Tech این قدرت را دارد که به تنهایی یک روایت را مطابق یا ناسازگار با حقیقت بداند، همه چیز از حد گذشته است. چه کسی تصمیم می گیرد که حقیقت چیست؟ فناوری بزرگ؟

بر اساس گزارش NPR، در جریان انتخابات ریاست جمهوری 2020 آمریکا، نیویورک پست یک سری از سانسور هماهنگ فیس بوک و توییتر را متحمل شد.

پس از انتشار گزارش تحقیقی درباره یکی از اعضای خانواده یکی از کاندیداها، هر دو مرجع این گزارش را با حقیقت ناسازگار دانسته و بلافاصله آن را سرکوب کردند. توییتر حتی برای مدتی تمام اخبار مربوط به حساب توییتر نیویورک تایمز را ممنوع کرد.

در آوریل 2022، یکی از بزرگترین پلتفرم های خبری هند، Wion، به دلیل پخش بیانیه یک رهبر اروپایی از YouTube ممنوع شد. به گفته ویون، بیانیه پخش شده با واقعیت مغایرت داشت و ویون به خاطر آن مجازات شد.

در هر دو مورد، Big Tech تصمیم گرفت که چه چیزی واقعی است و چه چیزی نیست. آیا بازی در نقش قاضی، هیئت منصفه و جلاد برای فناوری های بزرگ اشکالی ندارد؟ حتما خیلی ها اعتراض خواهند کرد.

چرا باید نگران بود؟

نیویورک تایمز یکی از بزرگترین پلتفرم های خبری در ایالات متحده و ویون در هند است. اگر Big Tech بتواند به طور موثری این دسته سنگین وزن را به دلیل داشتن نظرات ناسازگار از بین ببرد، در مورد یک کاربر معمولی چطور؟

چه اتفاقی می‌افتد که نظر مبتنی بر واقعیت – سیاسی، مذهبی یا علمی – با تفسیر Big Tech از حقیقت ناسازگار باشد؟ آیا می‌توانیم به زمانی برسیم که مثلاً به خاطر داشتن عقاید سیاسی متضاد با شرکت‌ها، بوت شویم؟

آیا در نهایت ممکن است با انتخاب مطابقت یا سانسور شدن مواجه شویم؟ پرهیز از دیدگاه های ناسازگار به عنوان بهای دسترسی به پلتفرم های Big Tech؟ هنوز به آن مرحله نرسیده است. امیدواریم اینطور نباشد، اما مطمئناً می تواند. و این ناراحت کننده است.

با این حال، این تنها مشکل نیست. شاید نگران‌کننده‌تر، خطر یک روایت واحد باشد. اگر یک طرف یک مکالمه عمومی سرکوب شود، دیگر یک مکالمه نیست. در عوض، ظاهراً به مردم به زور روایت داده می‌شود و «پلیس» می‌شوند تا آن را بپذیرند.

بیگ تک با فعالیت تقریباً در همه جای دنیا می تواند به دیکتاتورهای بدون مرز تبدیل شود. با سرکوب حتی به ظاهر بی‌اهمیت‌ترین روایت، می‌توانند تقریباً به تنهایی بر نتایج جهانی تأثیر بگذارند.

به راحتی می توان استدلال کرد که قدرت سانسور آنها به پلتفرم های آنها محدود شده است، و شما می توانید نظرات خود را در هر جای دیگری به اشتراک بگذارید. با این حال، واقعیت کمتر واضح است.

فناوری بزرگ خوب است، فناوری بزرگ. آنها اکثر کانال‌های مکالمه عمومی را کنترل می‌کنند، جایی که می‌توانید مخاطبان ارزشمندی به دست آورید. اگر در مورد انحصار Big Tech شک دارید، به آخرین باری فکر کنید که فیس بوک و برنامه های وابسته به آن برای چندین ساعت در سال 2021 از کار افتادند.

اما این همه چیز نیست، Big Tech همچنین اکثر زیرساخت هایی را که اینترنت را فعال نگه می دارد، کنترل می کند. این بدان معناست که حتی زمانی که شما فضای شخصی خود را اجرا می کنید، Big Tech می تواند آن را متوقف کند، اگر به هر طریقی به زیرساخت های آنها مرتبط باشد.

در ژانویه 2021، اپل و گوگل پارلر را به ترتیب از اپ استور و پلی استور اخراج کردند، زیرا این پلتفرم متهم به عدم تعدیل محتوای کاربرانش شد. تقریباً 24 ساعت بعد، خدمات وب آمازون (AWS) پارلر را از میزبانی خود حذف کرد و عملاً اتصال پلت فرم رسانه های اجتماعی به اینترنت را از بین برد.

در حالی که این احتمالاً دلیل خوبی بود، آیا می‌توان از همان دستگاه برای شکست دادن روایت‌های رقیب استفاده کرد؟ این نشان دهنده قدرت عظیم بیگ تک است.

جنبه های خوب سانسور چطور؟

به نظر می رسد که آنها در سانسور بیشتر از مزایای آن آسیب می بینند. بنابراین، چگونه فناوری بزرگ می تواند گفتمان عمومی را تمیز نگه دارد؟ با گرایش بیشتر به سمت اعتدال به جای سانسور آشکار.

اگر تعجب می کنید، بین این دو تفاوت وجود دارد. اعتدال زمانی است که این پلتفرم‌ها تضمین می‌کنند که گفتمان مدنی عاری از حملات نژادی، توهین، تحریک، و تهدید به خشونت است. سانسور زمانی است که دیدگاه های متناقض سرکوب شود.

اگر گوجه‌فرنگی و خیار در باغی رشد کنند و بر سر تسلط با هم رقابت کنند، گاهی علف‌های هرز به وجود می‌آیند. اعتدال یعنی از بین بردن علف های هرز برای تقویت رقابت سالم. سانسور بیشتر شبیه سرکوب خیارها است تا گوجه فرنگی ها فضای بیشتری از باغ را پر کنند. این نباید اینطور باشد

اما آیا می توان به کاربران اینترنت برای قضاوت نظرات بر اساس شایستگی اعتماد کرد؟ Big Tech می گوید “نه”، و همچنان به جای ما تصمیم می گیرد که در معرض چه نظراتی باشیم یا نه. دارند خیار را سرکوب می کنند.

برای کاهش روند چه کاری می توانید انجام دهید؟

به طور واقع بینانه، بیشتر کارهایی که می توان انجام داد در دست دولت های سراسر جهان است. با این حال، کارهایی وجود دارد که می توانید برای محافظت از خود در برابر آن انجام دهید.

1. فعالانه به دنبال یک روایت جایگزین باشید

این امری عادی است که دیدگاه اکثریت را در یک پلتفرم متفاوت از دیدگاه اکثریت در پلتفرم دیگر ببینید. نمونه‌برداری از نظرات متفاوت در پلتفرم‌های مختلف به شما اطلاعات کافی می‌دهد تا موقعیتی آگاهانه و عاری از سوگیری تحمیلی سانسور داشته باشید.

انجمن های اینترنتی مانند Reddit، اگرچه با سهم خود در بحث و جدل هستند، معمولا روایت های متعددی را به نمایش می گذارند. Quora مکان عالی دیگری برای سنجش نظرات متفاوت از محدودیت‌های سانسور Big Tech است. رسانه همچنین دارای ایده هایی در سراسر طیف سیاسی، مذهبی و علمی است.

2. در صورت امکان مستقیماً از منابع رسانه بازدید کنید

بازدید از سایت‌هایی را که به آن‌ها علاقه دارید عادت کنید، به جای اینکه منتظر بمانید تا محتوای آن‌ها در رسانه‌های اجتماعی توصیه شود. اگر سانسور شده باشد، این توصیه مهم ممکن است هرگز در فید شما ظاهر نشود. Quora، NY Times، MakeUseOf یا وب‌سایت‌های دلخواه خود را تایپ کنید و مستقیماً بیشتر بازدید کنید.

3. از پلتفرم های کوچکتر استقبال کنید

برخلاف بسیاری از رسانه‌های اجتماعی غالب و پلت‌فرم‌های اشتراک‌گذاری ویدئو، پلتفرم‌های کوچک‌تر هم تمایل کمتری دارند و هم تحت فشار خارجی کمتری برای سانسور نظرات هستند. به احتمال زیاد شما دو طرف یک داستان یا حداقل طرف دیگر را می بینید.

به عنوان جایگزینی برای YouTube، می‌توانید پلتفرم‌های کوچک‌تری مانند Utreon، Dailymotion، Vimeo، D.tube و 9gag را امتحان کنید. برای توییتر، می‌توانید Tumblr، Hero True Social، Yubo، و VK.com را در میان چند جایگزین عالی برای فیس‌بوک امتحان کنید.

از نظر عملی، مهاجرت به این پلتفرم‌ها مشکل را از بین نمی‌برد. همچنین، ممکن است بسیاری از دوستان دبیرستانی خود را همانطور که در فیس بوک انجام می دهید پیدا نکنید، یا به همه منابع خبری جهانی که در توییتر دریافت می کنید دسترسی نداشته باشید.

با این حال، این واقعیت که شما یک گزینه یا یک جایگزین دارید، بسیار مهم است. هرچه افراد بیشتری به این پلتفرم‌های جایگزین مهاجرت کنند یا حداقل از آنها استفاده کنند، قدرت بیشتری از فناوری بزرگ غیرمتمرکز می‌شود.

مسئولیت را نیز به عهده بگیرید

در حالی که نظرات سالم اما متناقض نباید سانسور شوند، به عنوان کاربران اینترنت، ما باید یاد بگیریم که خود را تعدیل کنیم. قبل از اینکه آن پست اینستاگرام، فیس بوک یا توییتر را پست کنید، از خود بپرسید، آیا اگر به من ارسال شود، مشکلی ندارد؟

منبع مقاله