در حالی که مفاهیم صدای مونو و استریو ممکن است زنگ خطر را به صدا درآورد، آیا می‌دانید چه زمانی باید از کدام یک در جلسات میکس آهنگ خود استفاده کنید؟
خلاصه عناوین
- تفاوت بین صدای مونو و استریو چیست؟
- Dual Mono چیست؟
- مونو در مقابل ضبط استریو
- چه زمانی باید با آهنگ های استریو ترکیب شود
- چه زمانی باید با آهنگ های مونو ترکیب شود
- از هر دو مونو و استریو برای یک میکس عالی استفاده کنید
تعاریف کلیدی
- صدای مونو حس جهت را از بین می برد و برای آوازها و گیتارهای باس ضبط شده با یک میکروفون بهترین است.
- صدای استریو با انتشار سطوح مختلف اطلاعات صوتی به سمت چپ و راست، صدای ارگانیک تری ایجاد می کند. آن را برای سربار درام و میکروفون اتاق ایده آل می کند.
- مخلوط کردن در مونو ابتدا باعث ایجاد تعادل و شناسایی بهتر مشکلات صوتی، تضمین سازگاری مونو و یک ترکیب کلی با کیفیت بالاتر می‌شود.
ممکن است مفهوم اصلی صدای مونو در مقابل صدای استریو را درک کنید. اما انتخاب بهترین قالب کانال برای زمینه های صوتی خاص می تواند به طور قابل توجهی روند میکس و تولید شما را بهبود بخشد. در اینجا، تعاریف اولیه و موارد استفاده متداول آنها را بررسی می کنیم تا به شما کمک کند یاد بگیرید که چه زمانی و چرا از هر یک استفاده کنید.
تفاوت بین صدای مونو و استریو چیست؟
مونو صدای تک کانالی را نشان می دهد که معمولاً به نظر می رسد از مرکز یک منبع صوتی می آید. این به دلیل ارسال صدای مونو با شدت سیگنال برابر به چپ و راست است که درک صدایی را که از بین این دو نقطه می آید ایجاد می کند.
به عبارت دیگر، هیچ تفاوتی بین چپ و راست توسط گوش شما شنیده نمی شود، در نتیجه هر گونه حس جهت گیری از بین می رود.
از سوی دیگر، استریو صدای دو کاناله را نشان می دهد که سطوح مختلف اطلاعات صوتی را به سمت چپ و راست منتشر می کند. این باعث می‌شود که هنگام گوش دادن به صدای استریو، گوش‌های شما منابع صدا را از نقاط مشخص در میدان استریو (از چپ به راست) درک کنند.
این نشان دهنده روشی ارگانیک تر برای پردازش اطلاعات صوتی است. دو گوش شما به طور طبیعی صداهایی را که از جهات مختلف می آیند درک می کنند.
Dual Mono چیست؟
یک قالب کانال اضافی وجود دارد که می‌توانید برای آهنگ‌ها و تنظیمات پلاگین به نام dual mono از آن استفاده کنید.
آهنگ ها یا تنظیمات مونو دوگانه شامل دو کانال مونو هستند که مستقل از یکدیگر هستند در حالی که معمولا منبع صوتی یکسانی را به اشتراک می گذارند. در عمل، این می تواند به این معنی باشد که شما همان قسمت آوازی را روی دو آهنگ مونو ضبط می کنید که به سمت چپ و راست حرکت می کنند.
این با فرمت دو کاناله استریو متفاوت است زیرا کانال های استریو به یکدیگر وابسته هستند و همیشه منبع صوتی یکسانی را به اشتراک می گذارند.
برای روشن شدن بیشتر تفاوت، پلاگین های حالت استریو در یک آهنگ استریو روی دو کانال به طور مساوی عمل می کنند. با این حال، پلاگین ها در حالت مونو دوگانه، روی دو کانال استریو به طور جداگانه عمل می کنند زیرا آنها را به طور مستقل پردازش می کنند.
مونو در مقابل ضبط استریو
اگر در حال ضبط سازهای زنده مانند آواز هستید، طبیعتاً با استفاده از یک میکروفون یک کانال مونو تنظیم می کنید. سازهایی مانند ویولن، گیتار باس، ترومپت، کنترباس و بسیاری دیگر همگی از ضبط مونو تک میکروفون بهره می برند.
به طور کلی، شما می خواهید به صورت مونو ضبط کنید، مگر اینکه منبع صدا انتشار ارگانیک و مطلوب اطلاعات استریو را منتشر کند. ابزارهایی که از ضبط استریو بهره می برند (یک میکروفون در سمت چپ و دیگری در سمت راست) شامل سربار درام، سینت سایزرهای خاص و میکروفون های اتاق هستند.
برخی از سازها مانند گیتار آکوستیک را می‌توان به هر دو صورت ضبط کرد، بسته به جلوه صوتی که دنبال آن هستید. گیتارهای مونو می توانند به موقعیت دقیق در میدان استریو (از طریق پاننگ) منجر شوند در حالی که گیتارهای استریو بهتر می توانند فضای آکوستیک را در ترکیب شما پر کنند. اغلب، گیتارها روی دو آهنگ مونو ضبط می‌شوند که به‌صورت سخت به چپ و راست می‌چرخند تا حسی از عرض ایجاد کنند.
چه زمانی باید با آهنگ های استریو ترکیب شود
در حالی که ما برخی از سازهایی را که از تنظیم استریو سود می‌برند پوشش داده‌ایم، چند مورد دیگر نیز وجود دارد که ارزش افزودن طول و عرض به ترکیب خود را دارند.
اغلب، راه‌اندازی کانال‌های aux با ریورب و تأخیر به‌عنوان آهنگ‌های استریو ایده خوبی است. این می تواند حس فضا را برای سازهای خاص یا ترکیب کلی شما تحریک کند. به یاد داشته باشید که یک آهنگ AUX Reverb/Dlay مونو (پنن شده) ممکن است در زمینه‌های خاص بهتر عمل کند. پس به آزمایش ادامه دهید
مانند بسیاری از جنبه های تولید موسیقی، مراقب باشید که در ریورب ها و تاخیرهای خود زیاده روی نکنید. اگر این کار را انجام دهید، ممکن است برای رسیدن به یک صدای تعریف شده و یک آهنگ تک سازگار با مشکل مواجه شوید.
چه زمانی باید با آهنگ های مونو ترکیب شود
هنگامی که یاد می گیرید چگونه موسیقی را میکس کنید، می توانید به راحتی عادت کنید که بیشتر ابزارهای دیجیتال خود را به عنوان آهنگ های استریو تنظیم کنید.
تعداد زیاد آهنگ‌های استریو در واقع می‌تواند منجر به عدم تعریف در ترکیب شما شود، زیرا تعداد زیادی از منابع صوتی سیگنال‌های صوتی را در میدان استریو منتشر می‌کنند. این احتمال تعادل سطح با کیفیت پایین، پوشش فرکانس (جایی که سازها برای فضای یکسان با هم رقابت می‌کنند) و سایر مسائل صوتی را افزایش می‌دهد. برای راه‌هایی برای رفع مشکلات پوشش فرکانس، نحوه استفاده از EQ را بررسی کنید.
با راه‌اندازی آهنگ‌های مونو در هر کجا که ممکن است، فضایی را که اشغال می‌کنند محدود می‌کنید. این می تواند در پروژه های چند بخشی ضروری باشد. همچنین، بهترین کار این است که ابزارهای فرکانس پایین خود را در مرکز قرار دهید تا از وضوح و مشکلات فازبندی جلوگیری کنید.
ممکن است فکر کنید تعداد زیادی از آهنگ‌های مونو به ترکیبی ملایم و باریک منجر می‌شوند، اما برعکس این موضوع صادق است. راه‌اندازی آهنگ‌های مونو را با تصمیم‌گیری‌های دقیق و آگاهانه در حرکت ترکیب کنید و ترکیبی تمیزتر و گسترده‌تر دریافت خواهید کرد.
یکی دیگر از عادت‌هایی که خیلی راحت به آن دچار می‌شوید، میکس کردن (و فقط گوش دادن به میکس شما) در استریو است. معمولاً به این معنی است که شما در نسخه استریو آهنگ خود به تعادل و کیفیت صوتی به ظاهر خوب دست می‌یابید، اما دو اشکال دارد:
- ممکن است هرگز از برخی مسائل صوتی مانند نحوه برخورد برخی سازها و عناصر به دلیل جدایی استریو آگاه نشوید.
- هنگام پخش در سیستم‌های صوتی مونو آهنگ شما ممکن است بسیار بدتر به نظر برسد.
میکس کردن به صورت مونو (همه آهنگ های شما در مرکز پخش می شوند) یکی از بهترین روش ها در تولید موسیقی است. این به شما نشان می دهد که چگونه هر یک از عناصر موسیقی شما با یکدیگر تعامل دارند. چالش متعادل کردن هر ساز همانطور که از یک موقعیت به صدا در می آید، توانایی های میکس شما را افزایش می دهد.
اگر بتوانید آهنگ خود را به صورت مونو به خوبی پخش کنید، تمام ترفندهای متعادل کننده، EQ و فشرده‌سازی زنجیره جانبی که ممکن است استفاده کرده باشید، به محض ادغام پاننگ و سایر افکت‌های استریو، ناگزیر به یک آهنگ استریو با کیفیت بالاتر منجر می‌شوند.
دلیل اصلی دیگر برای بررسی اینکه آهنگ شما به صورت مونو عالی است این است که بسیاری از دستگاه‌ها مانند تلفن‌ها، لپ‌تاپ‌ها و سیستم‌های بلندگوی کوچک‌تر صدا را با فرمت مونو منتشر می‌کنند.
به این ترتیب، می‌توانید مطمئن شوید که آهنگ شما برای انواع سیستم‌های صوتی سازگار و آماده است. این باعث صرفه جویی در وقت و تلاش شما در هنگام شروع فرآیند بعدی تسلط بر آهنگ شما می شود.
از هر دو مونو و استریو برای یک میکس عالی استفاده کنید
تراک‌های مونو باید فرمت اصلی شما باشند، در حالی که تنظیمات مونو دوگانه برای پردازش دو کاناله مستقل خاص هستند. استریو را فقط برای سازها و افکت هایی انتخاب کنید که ترکیب مطلوبی از اطلاعات استریو را منتشر می کنند. و قبل از اعمال جلوه‌های پاننگ و استریو، کل آهنگ خود را به صورت مونو ترکیب کنید تا وضوح بیشتری داشته باشید. این کار را انجام دهید و به طور کلی از سازگاری mono و ترکیبی با کیفیت بالاتر مطمئن خواهید شد.