احتمالاً افراد زیادی را دیده اید که از آواتارها (آن شخصیت های کارتونی سرگرم کننده) به عنوان عکس پروفایل خود در رسانه های اجتماعی استفاده می کنند. من یکی از آنها هستم – و در اینجا پنج دلیل اصلی من است.
خلاصه عناوین
- افزودن لمس شخصی
- کشف خلاقیت من
- ناشناس بودن و حریم خصوصی
- اجتناب از قضاوت
- نوستالژی و سرگرمی
احتمالاً افراد زیادی را دیده اید که از آواتارها (آن شخصیت های کارتونی سرگرم کننده) به عنوان عکس پروفایل خود در رسانه های اجتماعی استفاده می کنند. من یکی از آنها هستم – و در اینجا پنج دلیل اصلی من است.
1 اضافه کردن یک لمس شخصی
به نظر من تصاویر نمایه عمومی کسل کننده است. آنها چیز زیادی در مورد شخصی که پشت سرشان است فاش نمی کنند. در حالی که یک عکس لحظه ای را ثبت می کند، یک آواتار شخصیت، علایق و حال و هوا را منتقل می کند. بدون به اشتراک گذاشتن اطلاعات شخصی بیش از حد، نگاهی اجمالی به شخصیت من می دهد. من می توانم آواتاری طراحی کنم که شبیه من باشد یا جنبه ای از هویت من را برجسته کند. و سفارشی کردن یکی سرگرم کننده و جذاب است.
برای مثال، آواتار من نسخه کارتونی من با موهای قهوه ای و کتابی در دست است که نشان دهنده علاقه من به مطالعه است. این شخصی‌سازی حس منحصربه‌فردی را به من می‌دهد و مرا در رسانه‌های اجتماعی قابل دسترس‌تر و مرتبط‌تر می‌کند.
2 کشف خلاقیت من
چیزی که بیشتر از همه در مورد آواتارها جذاب است، خلاقیت آنهاست. بر خلاف عکس، آواتار به واقعیت محدود نمی شود. من می توانم آن را هر طور که دوست دارم طراحی کنم. این مانند خلق یک شخصیت در یک بازی ویدیویی یا ساخت آثار هنری اصلی است. می‌توانم مدل‌های مو، مدل‌های لباس و اکسسوری‌های مختلفی را که معمولاً امتحان نمی‌کنم تجربه کنم. به نوعی، این یک نمایش مد مجازی با امکانات بی پایان است.
ایجاد آواتار نیز سرگرم کننده و درمانی است. این یکنواختی کارهای روزمره من را می شکند و مرا تشویق می کند تا تخیلم را کشف کنم. اخیراً یک آواتار بد بو با بینی سوراخ شده طراحی کردم – چیزی که هرگز حضوری امتحان نمی کنم. اما این هیجان انگیز بود که خودم را به این شکل تصور کنم. آواتارها به این ترتیب به شما فضایی می‌دهند تا خلاقانه خود را ابراز کنید.
3 ناشناس بودن و حریم خصوصی
آواتارها یک راه عالی برای حفظ ناشناس بودن در حین شرکت در جوامع آنلاین هستند. من شخصاً معمولاً از اشتراک گذاری عکس های شخصی در شبکه های اجتماعی اجتناب می کنم.
من بیشتر نگران این هستم که چگونه هوش مصنوعی می تواند از تصاویر ما سوء استفاده کند، به خصوص در زمینه تشخیص چهره و فناوری دیپ فیک. اتفاقی که اخیراً مربوط به دوست من است، بر این خطر تأکید دارد. شخصی عکس فیس بوک او را گرفت و از آن برای یک پروفایل دوستیابی جعلی استفاده کرد. او احساس ترس و نگرانی کرد، زیرا می دانست که شخصی او را جعل کرده است.
با این حال، آواتار من امن است و نمی توان از آن سوء استفاده کرد. این از هویت من محافظت می کند و به من کمک می کند تا حریم خصوصی آنلاین خود را حفظ کنم. من می توانم آزادانه خودم را بدون هدف قرار دادن یا ارائه نادرست بیان کنم.
4 پرهیز از قضاوت
ضرب المثلی وجود دارد که می گوید «یک عکس هزار کلمه ارزش دارد» و مطمئناً درست است. به اشتراک گذاشتن یک عکس راه را برای قضاوت و انتقاد باز می کند. این مفروضات غیر موجه را صرفاً بر اساس ظاهر دعوت می کند. مردم ممکن است ما را بر اساس نژاد، سن، جنسیت یا حتی انتخاب لباس ما قضاوت کنند. هنگام ارسال یک عکس، اغلب نگران این هستم که دیگران چگونه من را درک می کنند و آیا عکسی را که می خواهم به تصویر بکشم منعکس می کند یا خیر.
در مقابل، استفاده از آواتار این نگرانی ها را کاهش می دهد. هیچ فشاری برای رعایت استانداردهای اجتماعی یا قرار گرفتن در قالب خاصی وجود ندارد. آواتار من تجسم شخصیت و علایق من است، نه اینکه ظاهر فیزیکی من را به تصویر بکشد.
5 دلتنگی و سرگرمی
مفهوم آواتار من را به یاد دوران کودکی ام می اندازد که در بازی های ویدیویی و تماشای برنامه های انیمیشن گذرانده ام. خاطرات خوشی از روزهای اولیه اینترنت را تداعی می کند، زمانی که ایجاد یک شخصیت مجازی بسیار خشمگین بود. به یاد دارم که شخصیت های خودم را در بازی های ویدیویی طراحی کردم و زندگی را در دنیای آنها تصور کردم. این یک لحظه سرگرم کننده بود که در آن می توانستم هر کسی یا هر چیزی که می خواهم باشم.
حتی امروز هم خلق آواتارها نوستالژیک است و مرا به گذشته می برد. شگفت‌انگیز است که فناوری چگونه تکامل یافته است، اما ساختن شخصیت‌ها همچنان سرگرم‌کننده است.
همانطور که می بینید، آواتارها بسیار بیشتر از هویت های مجازی صرف هستند. آنها نماد گمنامی و خلاقیت هستند. همچنین، شگفت انگیز است که چگونه طراحی یک شخصیت احساسات بسیاری را برمی انگیزد. و من معتقدم که زیبایی آواتارها در همین است.