شبکه های خصوصی مجازی به چند دسته تقسیم می شوند. ما به پنج نوع رایج VPN، نحوه کار و زمان استفاده از آنها نگاهی می اندازیم.
VPN یا شبکه خصوصی مجازی ابزاری است که برای اتصال ایمن به شبکه از طریق اینترنت استفاده می شود. این یک اتصال خصوصی ایجاد می کند که تونل VPN نیز نامیده می شود و تمام ترافیک و ارتباطات را از طریق آن تونل هدایت می کند.
VPN ها را می توان بر اساس ویژگی ها، پروتکل ها، راه اندازی و محیط به انواع مختلفی تقسیم کرد. تمایز بین انواع مختلف VPN و درک انتخاب بهینه برای نیازهای شما می تواند بسیار دشوار باشد. بنابراین چه نوع VPN وجود دارد؟ برای چه به آنها نیاز دارید؟
انواع مختلف VPN چیست؟
برای درک بهتر، VPN ها را به پنج دسته تقسیم کرده ایم.
1. VPN دسترسی از راه دور
VPN دسترسی از راه دور رایج ترین نوع VPN است که امروزه مورد استفاده قرار می گیرد. کاربران را از طریق یک سرور راه دور امن به یک شبکه خصوصی متصل می کند. یک VPN دسترسی از راه دور با مسیریابی داده های کاربر از طریق یک تونل مجازی بین دستگاه کاربر و شبکه خصوصی کار می کند.
پروتکل‌های رمزگذاری تضمین می‌کنند که داده‌های شما هنگام حرکت در شبکه‌ها به خطر نمی‌افتند. کاربران باید نرم افزار VPN مشتری را برای برقراری ارتباط با VPN نصب کنند.
استفاده از VPN های دسترسی از راه دور ساده و راه اندازی آسان است. آنها به راحتی می توانند بلوک های جغرافیایی را دور بزنند و به محتوایی که در غیر این صورت محدود شده است دسترسی پیدا کنند. VPN های دسترسی از راه دور برای استفاده شخصی ایده آل هستند.
2. سایت به سایت VPN
VPN Site-to-Site معمولاً در شرکت های بزرگی که چندین کاربر در مکان های مختلف نیاز به دسترسی به منابع مشترک دارند استفاده می شود. سازمان‌هایی که در مکان‌های متعدد شعبه دارند، برای اتصال شبکه یک شعبه به شبکه در شعبه دیگر، به VPNهای سایت به سایت متکی هستند.
این اتصالات می توانند یکی از این دو شکل را داشته باشند.
- VPN مبتنی بر اینترانت: یک VPN مبتنی بر اینترانت دو دفتر یک شرکت را به هم متصل می کند. این دو شبکه محلی جداگانه را به یک WAN متصل می کند.
- VPN مبتنی بر اکسترانت: برخی از سازمان ها باید با استفاده از VPN مبتنی بر اکسترانت به شبکه سازمان دیگری متصل شوند. یک مثال ممکن از چنین ارتباطی شرکتی است که برای تجارت کارآمد به شبکه تامین کننده خود متصل می شود.
VPN Site-to-Site دفاتر جغرافیایی دوردست را از طریق اینترنت به هم متصل می کند و ارتباط امن را تضمین می کند. از آنجایی که اتصال VPN بر روی ارتباط روتر به روتر برقرار می شود، یک روتر به عنوان مشتری و دیگری به عنوان سرور VPN عمل می کند. ارتباط بین روترها تنها پس از احراز هویت هر دو نقطه پایانی شروع می شود.
3. مشتری به سرور VPN
سرویس گیرنده به سرور VPN یک ارتباط امن بین مشتریان و یک شبکه شرکتی برقرار می کند، در حالی که همچنان امنیت و منابع شبکه را حفظ می کند. این یک تونل VPN جدید فراهم می کند که به کاربران اجازه می دهد بدون به خطر انداختن امنیت و حریم خصوصی به یک شبکه دسترسی داشته باشند.
VPN کلاینت به سرور مخصوصاً هنگام دسترسی به WLANهای عمومی ناامن مفید است. از به خطر انداختن داده‌ها توسط ISPها و اشخاص ثالث جلوگیری می‌کند، زیرا اتصال تماماً به ارائه‌دهنده رمزگذاری شده است.
مزیت اصلی VPN مشتری به سرور، دسترسی همگانی کارکنان به منابع شرکت است. به عنوان مثال، مشتریان می توانند از یک دفتر خانگی به شبکه شرکت متصل شوند و طوری کار کنند که گویی در محل کار شرکت حضور دارند.
4. P2P VPN
VPN Peer-to-Peer (P2P) سرویسی است که با شبکه همتا به همتا سازگار است. هنگام جستجوی یک فایل در یک شبکه P2P، این سرویس کپی هایی از فایل را پیدا می کند و با منابعی که شامل بخشی یا کل فایل درخواستی است، ارتباط ایجاد می کند.
P2P فرآیند به اشتراک گذاری فایل را تسریع می کند زیرا شما آن را نه از یک مکان، بلکه از چندین گره که حاوی تکه های کوچکی از همان داده ها هستند دانلود می کنید. همانطور که فایل را دانلود می کنید، برای کاربران بیشتری که همان فایل را درخواست می کنند، آپلود می شود.
با وجود مزایا، شبکه های P2P شهرت منفی دارند. یک VPN P2P می تواند از داده های شما محافظت کند، اما نمی تواند شما را از فایل های مخرب ایمن نگه دارد. از آنجایی که شبکه‌های همتا به همتا به داده‌هایی که توسط گره‌های مختلف میزبانی می‌شوند متکی هستند، همیشه خطر عوامل مخرب در داخل شبکه وجود دارد. اگر بدافزاری را که به عنوان یک فایل قانونی معمولی مخفی می‌شود دانلود کنید، یک VPN P2P نمی‌تواند از دستگاه شما محافظت کند.
برخی از کاربران همچنین از P2P VPN برای دسترسی به محتوای غیرقانونی مانند نرم افزارهای دارای حق چاپ، فیلم ها و موسیقی استفاده می کنند. به همین دلیل است که بسیاری از کشورها قوانین سختگیرانه ای برای جلوگیری از اشتراک گذاری فایل P2P دارند.
5. Single-Protocol Vs. VPN های چند پروتکلی
پروتکل‌های VPN تعیین می‌کنند که چگونه داده‌ها به طور کامل در یک شبکه هدایت می‌شوند. خدمات VPN به کاربران تطبیق پذیری در پروتکل ها می دهد. هر پروتکل مزایا و عملکردهای متفاوتی را ارائه می دهد. برخی رمزگذاری داده ها را برای امنیت و حفظ حریم خصوصی در اولویت قرار می دهند در حالی که برخی دیگر سرعت اتصال را دارند.
برخی از خدمات VPN بر روی یک پروتکل واحد تمرکز می کنند در حالی که برخی دیگر به کاربران آزادی انتخاب پروتکل بر اساس نیازهای خود را ارائه می دهند. پروتکل های محبوب VPN عبارتند از PPTP، L2TP/IPSec، IKev2 و OpenVPN.
AirVPN نمونه ای از VPN تک پروتکلی است. از OpenVPN استفاده می کند که منبع باز است و به عنوان امن ترین گزینه در بین پروتکل های VPN در نظر گرفته می شود. در حالی که یک VPN با یک پروتکل واحد هیچ مزیت اضافی ارائه نمی دهد، آنها می توانند به همان اندازه که از پروتکل های متعدد استفاده می کنند قابل اعتماد باشند.
اگر می‌پرسید کدام VPN را انتخاب کنید، یک سرویس چند پروتکلی در بیشتر مواقع جواب می‌دهد. آنها آزادی انتخاب ویژگی های VPN را که در هر لحظه یا کار برای شما مهم هستند، به شما ارائه می دهند.
خدماتی مانند ExpressVPN، NordVPN، Surfshark و CyberGhost از تمام پروتکل های اصلی VPN پشتیبانی می کنند. آنها همچنین رمزگذاری قوی و حتی پروتکل های اختصاصی مانند Catapult Hydra از HotSpot Shield را ارائه می دهند. داشتن تطبیق پذیری در پروتکل ها به شما امکان می دهد به طور ایمن بلوک های VPN را دور بزنید، ویدیوهای محدود شده جغرافیایی را پخش کنید و به محتوای سانسور شده دسترسی پیدا کنید.
از کدام VPN باید استفاده کنید؟
انتخاب سرویس VPN مناسب شامل چندین متغیر از جمله سرعت، امنیت، هزینه، پهنای باند و پروتکل های VPN است. حتی اگر درک روشنی از ویژگی‌های VPN و الزامات خود داشته باشید، انتخاب سرویس بهینه در میان VPNهای بی‌شمار می‌تواند چالش‌برانگیز باشد.
برای کاربران فردی که به دنبال مرور وب به صورت ناشناس یا دسترسی به محتوای محدود هستند، VPN دسترسی از راه دور بهترین گزینه است. یک VPN P2P برای کاربرانی که روی اشتراک گذاری فایل و تورنت فایل های بزرگ بدون نگرانی از محدودیت ها تمرکز می کنند ایده آل است. با این حال، VPN سایت به سایت برای مشاغلی که می خواهند ارتباطات بین دفاتر در مکان های جغرافیایی مختلف را ایمن کنند، بسیار منطقی است.