با توجه به اشتباهات مربوط به حریم خصوصی، می توانم به شما بگویم که اگرچه رسانه های اجتماعی برای برقراری ارتباط با دوستان و خانواده عالی هستند، اما خطرات خاص خود را نیز به همراه دارند. در اینجا شش اشتباه حریم خصوصی من در رسانه های اجتماعی انجام داده ام – و چگونه می توانید از آنها اجتناب کنید.
خلاصه عناوین
- پذیرش درخواست دوستی از غریبه ها
- به‌روزرسانی‌های مکان و زندگی را در زمان واقعی به اشتراک بگذارید
- با کلیک بر روی لینک های مشکوک
- شرکت بدون فکر در آزمون ها و چالش های رسانه های اجتماعی
- نادیده گرفتن تغییرات رمز عبور و 2FA
- نادیده گرفتن کنترل های حریم خصوصی در پست ها و پروفایل های رسانه های اجتماعی
با توجه به اشتباهات مربوط به حریم خصوصی، می توانم به شما بگویم که اگرچه رسانه های اجتماعی برای برقراری ارتباط با دوستان و خانواده عالی هستند، اما خطرات خاص خود را نیز به همراه دارند. در اینجا شش اشتباه حریم خصوصی من در رسانه های اجتماعی انجام داده ام – و چگونه می توانید از آنها اجتناب کنید.
1 پذیرش درخواست دوستی از غریبه ها
یکی از بزرگترین اشتباهات حریم خصوصی که در اوایل مرتکب شدم، پذیرش درخواست دوستی از جانب غریبه ها بود. در آن زمان، بی ضرر به نظر می رسید – بالاخره، بدترین چیزی که ممکن است اتفاق بیفتد چیست؟
با این حال، زمانی که برخی از این افراد غریبه شروع به تگ کردن من در پست های تصادفی و ارسال لینک های مشکوک برای من کردند، نگران کننده شد. من همچنین متوجه شدم که یکی از آنها در مورد پست های شخصی من اظهار نظر می کند، جایی که من جزئیات مربوط به خانواده ام، مکان هایی را که دیده بودم و حتی تصاویر سگم را به اشتراک می گذاشتم. ناگهان احساس کردم که این شخص خیلی بیشتر از آنچه باید در مورد زندگی من می داند.
در آن زمان بود که به من ضربه زد: بیشتر اقداماتی که برای خصوصی‌تر کردن نمایه شبکه‌های اجتماعی خود انجام دادم، اگر مدام افراد غریبه را به لیست دوستانم اضافه کنم، بی‌معنی خواهد بود. حالا من خیلی محتاط ترم قبل از پذیرش هرگونه درخواست دوستی، بررسی می‌کنم که آیا شخص مورد نظر را می‌شناسم، نمایه او را بررسی می‌کنم و فعالیت او را بررسی می‌کنم. اگر چیزی به نظر می رسد، درخواست را نادیده می گیرم یا گزارش می کنم.
2 به‌روزرسانی‌های مکان و زندگی را در زمان واقعی به اشتراک بگذارید
من قبلاً کسی بودم که نمی‌توانستم صبر کنم تا هر لحظه‌ای را که اتفاق می‌افتد به اشتراک بگذارم – چه از یک شام شیک لذت ببرم، چه در تعطیلات در شهر جدیدی کاوش می‌کردم یا در یک کنسرت می‌چرخیدم. هیجان انگیز به نظر می رسید، اما من نمی دانستم، من خیلی بیشتر از یک عکس فوری از زندگی ام را تقدیم می کردم. من مکان دقیق خود را در زمان واقعی فاش می کردم.
زنگ بیدارباش زمانی بود که با مقالات خبری در مورد سارقان مواجه شدم که از رسانه های اجتماعی برای هدف قرار دادن افرادی که برای شب یا در تعطیلات بیرون بودند استفاده می کردند. به ذهنم خطور کرد که اگر ممکن است برای آنها اتفاق بیفتد، می تواند به همین راحتی برای من اتفاق بیفتد. آن لحظه بود که من واقعاً متوجه خطراتی شدم که می‌پذیرم.
اکنون، به‌جای ارسال بلادرنگ، منتظر می‌مانم تا در خانه باشم تا عکس‌ها را آپلود کنم یا داستان‌ها را به اشتراک بگذارم. این تغییر ساده نه تنها به خصوصی نگه داشتن مکان فعلی من کمک می کند، بلکه همان لذت را به من می دهد.
3- روی لینک های مشکوک کلیک کنید
اشتباه دیگری که در رسانه های اجتماعی مرتکب شدم، کلیک کردن روی پیوندهای مشکوک بود، اغلب بدون فکر کردن. این تله کلاسیک است – چیزی نظر شما را جلب می کند، مانند یک پیشنهاد، یک تیتر هیجان انگیز یا حتی پیامی از طرف کسی که می پرسد: “این شما در این ویدیو هستید؟”. هیجان کنجکاوی یا امید به پاداش به راحتی می تواند قضاوت ما را مختل کند.
یکی از این اتفاقات زمانی رخ داد که من در فید X (توئیتر) خود پیمایش می کردم. یک توییت از حسابی قانونی که به نظر می رسید یک هدایا را وعده می داد – یک معامله انحصاری برای یک محصول محبوب اگر روی پیوندی کلیک کنم و جزئیات خود را وارد کنم. غرق در هیجان، مکث نکردم تا انتقادی فکر کنم. روز بعد، صندوق ورودی ایمیلم را پر از خبرنامه هایی دیدم که هرگز در آنها ثبت نام نکرده بودم، پیشنهادات مشکوک و حتی ایمیل هایی که شبیه تلاش های فیشینگ بودند.
از آن زمان به بعد، من به طور فعال از کلیک روی پیوندهایی که وعده پاداش های غیر واقعی یا اقدام فوری را می دهند، اجتناب کردم. چیز دیگری که یاد گرفتم این است که قبل از کلیک کردن روی یک پیوند، نشانگر را نگه دارم تا ببینم واقعاً به کجا من را هدایت می کند. اگر URL عجیب و غریب یا ناآشنا به نظر می رسد، از آن دوری می کنم. و وقتی نوبت به هدایا یا پیشنهادهای “خیلی خوب برای واقعی بودن” می رسد، به خودم یادآوری می کنم که اغلب چنین هستند.
4 شرکت بدون فکر در آزمون ها و چالش های رسانه های اجتماعی
همه ما آنها را دیده‌ایم – آن آزمون‌های غیرقابل مقاومت در رسانه‌های اجتماعی که قول می‌دهند خود واقعی شما را آشکار کنند یا چالش‌های سرگرم‌کننده‌ای که از شما دعوت می‌کنند عکسی احمقانه از گذشته خود ارسال کنید. من قبلاً با سر به اینها شیرجه می زدم، مطمئن بودم که آنها فقط سرگرمی بی ضرر هستند.
یکی از آزمون هایی که به یاد دارم در آن شرکت کردم، عنوان «شما کدام شخصیت دیزنی هستید؟» بود. چیزی که در آن زمان متوجه نشدم این بود که بسیاری از این آزمون‌های رسانه‌های اجتماعی ابزارهای داده‌کاوی هستند که برای جمع‌آوری اطلاعات شخصی طراحی شده‌اند.
تا زمانی که یکی از دوستان به این موضوع اشاره کرد که چگونه مسابقه “سرگرم کننده” او منجر به تبلیغات هدفمند در صندوق پست ایمیل او شد که من شروع به زیر سوال بردن عادات مسابقه خود کردم. این اتفاق باعث شد به این فکر کنم که چقدر آسان است که خیلی چیزها را به اشتراک بگذارم. متوجه شدم که حتی آزمون‌های به ظاهر بی‌ضرر نیز می‌توانند الگوهایی را در مورد زندگی، علایق و عادات شخصی من نشان دهند که ترجیح می‌دهم آنها را خصوصی نگه دارم.
5 نادیده گرفتن تغییرات رمز عبور و 2FA
در روزهای اولیه فعالیتم در رسانه های اجتماعی، با خوشحالی اهمیت رمزهای عبور قوی و احراز هویت دو مرحله ای (2FA) را نادیده گرفتم. مانند بسیاری دیگر، من اغلب از یک رمز عبور در چندین پلتفرم استفاده می‌کردم و به این فکر می‌کردم که “شانس هک شدن چقدر است؟”.
با این حال، چند ماه پیش، من یک اعلان در مورد تلاش برای ورود به حساب اینستاگرام خود از نیمه راه در سراسر جهان دریافت کردم. در آن لحظه متوجه شدم که در تمام این سال ها از یک رمز عبور برای اینستاگرام، فیس بوک و حتی ایمیلم استفاده کرده ام و چقدر می تواند خطرناک باشد.
خوشبختانه، تلاش برای ورود موفقیت آمیز نبود، و هیچ آسیبی وارد نشد، اما به عنوان زنگ بیدارباش من عمل کرد. بلافاصله وارد تنظیمات امنیتی همه حساب‌هایم شدم، رمزهای عبور را تغییر دادم و 2FA را در هر کجا که می‌توانستم فعال کردم.
6 نادیده گرفتن کنترل های حریم خصوصی در پست ها و پروفایل های رسانه های اجتماعی
هنگام تنظیم حساب های خود در سیستم عامل هایی مانند فیس بوک و اینستاگرام، هرگز برای مدیریت گزینه های حریم خصوصی خود وقت صرف نکردم. من خیلی مشتاق بودم که در آن شیرجه بزنم و شروع به پست کردن کنم. با این حال، یک اتفاق خاص چشمانم را باز کرد وقتی که در فید خود مرور می‌کردم و به طور تصادفی به نمایه یکی از دوستان یکی از دوستانم برخورد کردم.
با کنجکاوی، روی نمایه آنها کلیک کردم، اما از میزان اطلاعات شخصی که می‌توانستم ببینم شوکه شدم. این شخص در لیست دوستان من نبود، با این حال می‌توانستم به شماره تلفن، آدرس ایمیل، عکس‌های او دسترسی داشته باشم و حتی ببینم چه کسانی را دنبال می‌کنند.
این باعث شد دوبار در مورد قابل مشاهده بودن پست هایم و جزئیاتی که با دنیا به اشتراک می گذاشتم فکر کنم. من اکنون پست‌هایم را به «فقط دوستان» محدود کرده‌ام و دید نمایه‌ام را محدود کرده‌ام تا از دسترسی افراد غریبه به اطلاعات شخصی من جلوگیری کنم. من همچنین عادت کرده ام که تنظیمات حریم خصوصی فیس بوک خود را به طور منظم بررسی کنم، به خصوص پس از هر به روز رسانی پلت فرم.
با نگاهی به گذشته، ای کاش هرگز در هنگام استفاده از رسانه های اجتماعی مرتکب این اشتباهات نمی شدم، اما همه ما از طریق تجربه یاد می گیریم. امیدوارم بتوانید از من بیاموزید و اقدامات پیشگیرانه ای برای محافظت از حریم خصوصی خود انجام دهید. به یاد داشته باشید، کمی آگاهی می تواند راه درازی را کمک کند.