کارت های رابط شبکه (NIC) توضیح داده شده است

کارت های رابط شبکه بخش ضروری هر دستگاهی با قابلیت اینترنت هستند. این مقاله در مورد اینکه NIC ها چیست و چگونه کار می کنند صحبت می کند.

داشتن یک اتصال شبکه یکی از مهم ترین پیشرفت های تکنولوژیکی است که جامعه مدرن ارائه می دهد. بدون اتصال به اینترنت یا از طریق یک شبکه محلی، بسیاری از ابزارهای الکترونیکی مدرن ما بسیاری از عملکردهای خود را از دست خواهند داد.

اصلا مهم نیست که جدیدترین گوشی هوشمند یا کامپیوتر را داشته باشید. اگر اتصال اینترنت ندارید، وسایل الکترونیکی شما شبیه به اوایل دهه 2000 خواهند بود.

خوشبختانه، ما یک اتصال اینترنتی داریم، یا حداقل، توانایی اتصال به یک شبکه محلی را داریم. این پیشرفت تنها از طریق یک قطعه کوچک سخت افزار الکترونیکی به نام NIC (کارت رابط شبکه) امکان پذیر است.

کارت های رابط شبکه چیست؟

کارت رابط شبکه یک برد مدار الکترونیکی است که برای اتصال کامپیوتر شما یا سایر دستگاه‌های دارای قابلیت اینترنت به یک شبکه کامپیوتری طراحی شده است. به غیر از کارت رابط شبکه، کارت های شبکه معمولاً به عنوان کنترلرهای رابط شبکه، آداپتورهای LAN یا آداپتورهای شبکه نیز شناخته می شوند.

کارت های رابط شبکه قابلیت های ارتباط سیمی و بی سیم را در اختیار دستگاه شما قرار می دهند. بر اساس مدل OSI، NIC ها بر روی لایه های فیزیکی و پیوند داده عمل می کنند، که برای ارائه آدرس دهی سطح پایین به دستگاه های مشتری (کامپیوتر، تلفن های هوشمند، لوازم هوشمند و غیره) از MAC استفاده می کنند.

اساساً NIC ها قطعات سخت افزاری قابل نصب بر روی رایانه ها و سایر وسایل الکترونیکی هستند تا قابلیت های شبکه را برای آنها فراهم کنند. کارت های شبکه پورت های اترنت را که در پشت صفحه کامپیوتر خود می بینید و آنتن ها را برای اتصالات بی سیم مانند Wi-Fi فراهم می کنند.

جدا از ارائه پورت‌های اترنت و فرستنده‌های بی‌سیم برای وسایل الکترونیکی، کارت‌های شبکه همچنین قالب‌بندی و پردازش مناسب جریان سیگنال‌های ورودی را برای کامپیوتر شما انجام می‌دهند.

کارت های رابط شبکه داخلی در مقابل خارجی

دو نوع کارت رابط شبکه وجود دارد: کارت داخلی داخلی و کارت شبکه خارجی.

هنگام مونتاژ یک رایانه شخصی، اکثر مادربردها دارای اسلات هایی هستند که می توانند ماژول های الکترونیکی مختلف مانند کارت رابط شبکه را در خود جای دهند. فرمت‌های استاندارد اسلات مادربرد برای کارت‌های شبکه داخلی، عبارتند از Peripheral Component Interconnect (PCI)، Peripheral Component Interconnect Express (PCI-E)، یا Industry Standard Architecture (ISA). NIC هایی که می توانند در این فرمت ها وارد شوند به عنوان کارت های رابط شبکه داخلی شناخته می شوند.

داشتن یک NIC داخلی اغلب کارت شبکه ترجیحی است زیرا معمولاً با دسکتاپ ها و لپ تاپ های از پیش ساخته شده عرضه می شود. بسته به اینکه کارت شما در چه اسلاتی قرار می گیرد، کارت های داخلی داخلی پهنای باند بسیار بیشتری نسبت به کارت شبکه خارجی خواهند داشت. کارت های داخلی داخلی نیز گزینه ای برای اتصالات اترنت و بی سیم خواهند داشت.

کارت‌های شبکه خارجی کارت‌های رابط plug-and-play هستند که آنها را به پورت USB رایانه خود وصل می‌کنید. آنها تقریباً همیشه بدون درگاه اترنت بی سیم خواهند بود. از آنجایی که کارت شبکه های خارجی ماژول های مبتنی بر USB هستند، انتقال داده کندتر از آنچه که یک کارت شبکه داخلی ارائه می کند، انجام می شود.

کارت های شبکه خارجی اغلب در دستگاه هایی استفاده می شوند که ممکن است اسلات مناسبی برای نصب کارت شبکه داخلی نداشته باشند. همچنین ممکن است مواردی وجود داشته باشد که اتصال شبکه سیمی روی یک رایانه از پیش ساخته شده امکان پذیر نباشد، زیرا اکثر NIC های داخلی فقط اترنت را به عنوان راهی برای اتصال به شبکه ارائه می دهند، داشتن یک NIC خارجی بی سیم plug-and-play ممکن است این مشکل باشد. راحت ترین راه حل

NIC های یکپارچه

اگرچه NIC های مدولار هنوز هم امروزه به طور گسترده مورد استفاده قرار می گیرند، دستگاه هایی مانند مادربرد رایانه، تلفن های هوشمند، دستگاه های IoT و لوازم هوشمند قبلاً با کارت های شبکه یکپارچه ارائه می شوند. NIC های یکپارچه کارت های داخلی داخلی هستند که از طریق پورت ها یا لحیم کاری مستقیم روی برد اصلی دستگاه از قبل نصب شده اند.

کدام NIC را باید بخرید؟

از آنجایی که بسیاری از دستگاه‌های الکترونیکی ما قبلاً با کارت‌های شبکه یکپارچه ارائه می‌شوند، برای اتصال به شبکه مشکلی ندارید. با این حال، در مواردی که نیاز به NIC دارید، باید تصمیم بگیرید که کدام NIC خاص را بخرید.

قبل از خرید NIC، اولین چیزی که باید در نظر بگیرید این است که آیا دستگاه شما از پورت هایی مانند PCI-e پشتیبانی می کند یا خیر. اگر چنین شد، یک NIC یکپارچه همیشه گزینه پیشنهادی است. برای نصب باید دستگاه خود را باز کنید، بنابراین اگر احساس می‌کنید نمی‌دانید چطور یا فقط می‌ترسید که مشکلی پیش بیاید، بهتر است به دنبال یک NIC خارجی USB بروید.

موارد مرتبط: مزایا و معایب آداپتورهای شبکه بی‌سیم PCI-e در مقابل راه‌حل‌های بی‌سیم USB

پس از بررسی این موضوع که آیا می‌خواهید از داخلی یا خارجی استفاده کنید، همچنین نوع اتصال NIC شما را در نظر خواهید گرفت. می‌توانید کارت شبکه‌ای را انتخاب کنید که از اترنت پشتیبانی می‌کند یا کارت شبکه‌ای که یک آنتن برای اتصال شبکه بی‌سیم ارائه می‌دهد. همچنین گزینه هایی برای کارت های شبکه وجود دارد که از قابلیت های شبکه سیمی و بی سیم پشتیبانی می کنند، اگرچه هزینه بیشتری خواهند داشت.

در نهایت، ممکن است برخی از ویژگی های اضافی را نیز در NIC خود بخواهید. شاید به یک NIC مجهز به چیپست نیاز داشته باشید که امکان نظارت بر داده ها و تزریق بسته ها را فراهم کند. اینها می توانند برای متخصصان فناوری اطلاعات مفید باشند. با این حال، اگر فقط یک کاربر معمولی هستید که به دنبال اتصال به اینترنت هستید، یک NIC معمولی کافی است و در هزینه شما صرفه جویی می کند.

کارت های NIC خود را خوب بشناسید

اکنون که ایده گسترده ای در مورد کارت های NIC و نحوه عملکرد آنها دارید، می توانید کارت مناسبی را انتخاب کنید که با سیستم شما سازگار باشد. رفتن به سراغ کارت داخلی یا خارجی کارت داخلی نیز دیگر نباید شما را گیج کند.

منبع مقاله