هویت دیجیتال در آینده وب چیست؟

ما در حال حاضر زمان زیادی را به صورت آنلاین می گذرانیم، اما هویت آنلاین ما در وب 3.0 و فراتر از آن چگونه به نظر می رسد و تغییر می کند؟

با صرف زمان بیشتر و بیشتر در (و در) وب، مردم سؤالات جدی در مورد “هویت مجازی” می پرسند. اما به چه معناست، چه کاری انجام می دهد و چگونه کار می کند؟ کدام سازمان ها سعی در ارائه آن دارند؟

بیایید دریابیم.

هویت مجازی چیست؟

هویت مجازی را می توان از دو زاویه دید. بخشی از هویت مجازی یک سوال فلسفی و اجتماعی است که به نحوه انتخاب ما برای بازنمایی آنلاین مربوط می شود.

جنبه دیگر یک سوال تکنولوژیک مربوط به نرم افزار و سیستم هایی است که به ما امکان می دهد در حالی که اطلاعات و دارایی های خاصی را حمل می کنیم در وب حرکت کنیم.

جنبه اجتماعی هویت دیجیتال

از جنبه اجتماعی، هویت دیجیتالی این است که چگونه خودمان را به صورت آنلاین نشان می دهیم. برخی از جنبه های هویت مجازی از قبل آشنا هستند و برای مدتی طولانی بوده اند. مواردی مانند عکس های پروفایل در رسانه های اجتماعی یک نمونه اساسی از هویت دیجیتال هستند.

سایر عناصر هویت دیجیتال اجتماعی ما برای مدت کوتاه تری در حال توسعه بوده و اکنون به عناصر مهم و کاربردی «زندگی واقعی» ما تبدیل شده اند. نمونه ای از این می تواند آواتارها در محیط های غوطه ور باشد.

محیط‌های مجازی معمولاً برای بازی و معاشرت استفاده می‌شوند، اما به طور فزاینده‌ای برای همکاری و شبکه‌سازی از راه دور تجاری و حرفه‌ای یا آموزشی استفاده می‌شوند. در نتیجه، فرصت‌های زیادی برای افراد وجود دارد تا هویت خود را با بازنمایی متفاوت در محیط‌های مجازی مختلف کشف کنند.

ممکن است در محیط‌های مجازی حرفه‌ای شبیه خودمان باشیم، اما در محیط‌های مجازی معمولی ممکن است نمایش‌های خارق‌العاده‌تری داشته باشیم. در حالی که این ممکن است منجر به چندین هویت دیجیتال مختلف برای هر فرد شود، این هویت ها لزوماً به هویت انسانی واحد ما گره خورده است. اینجاست که ایده فنی هویت مجازی مطرح می شود.

جنبه فنی هویت دیجیتال

از نقطه نظر فنی، هویت دیجیتال به توانایی آوردن هویت، ابزارهای پرداخت و وجوه، و سایر دارایی های مجازی با ما از یک تجربه آنلاین به تجربه دیگر اشاره دارد. مانند جنبه اجتماعی هویت دیجیتال، بسیاری از عناصر این هویت دیجیتال تکنولوژیکی در حال حاضر وجود دارد.

به عنوان مثال، استفاده از سایت‌های پرداخت مانند PayPal در چندین وب‌سایت در حالی که با یک مرورگر وارد شده‌اید، نسبتاً آسان است. ورود به تجارب آنلاین مختلف با استفاده از یک حساب کاربری برای پلتفرمی مانند فیس بوک، گوگل یا اپل نیز نمونه اولیه هویت «قابل حمل» آنلاین اولیه است.

با این حال، دلایل متعددی وجود دارد که این رویکردهای تثبیت شده برای هویت دیجیتال در نسل بعدی وب کار نمی‌کنند – حداقل، نه آن‌طور که در حال حاضر عمل می‌کنند. برای یک چیز، بسیاری از تجربیات همهجانبه برنامه های خود هستند، بنابراین نمی توانید فقط با سایر حساب های ذخیره شده توسط مرورگر خود وارد شوید.

علاوه بر این، فناوری‌های جدید طراحی‌شده در فناوری اطلاعات و فناوری مالی به طور فزاینده‌ای به روش‌های جدیدی استفاده می‌شوند که توسط سیستم‌های پرداخت قدیمی پشتیبانی نمی‌شوند. به عنوان مثال، بلاک چین ها به عنوان یک ابزار پرداخت عمل می کنند اما دارایی های فیزیکی ایمن هستند که در پلتفرم های آنلاین کار می کنند. با این حال، آنها توسط برنامه های مالی ثابت پشتیبانی نمی شوند.

ممکن است به نظر برسد که این فناوری های جدید توسعه فنی هویت دیجیتال را پیچیده می کنند. آن ها هستند. با این حال، کاربرد آنها به عنوان چیزی بیش از یک سیستم پرداخت و بیش از یک نمایه به این معنی است که آنها همچنین پتانسیل حل مشکلاتی را دارند که فراتر از محدوده شرکت هایی مانند گوگل هستند.

چه کسی هویت دیجیتال را ارائه می کند؟

سازمان ها در تلاش هستند تا با فرصت ها و موانع ناشی از هویت دیجیتال در نسل بعدی اینترنت کار کنند. اینها را می توان تقریباً به شرکتهای محاسباتی قدیمی و شرکتهای فناوری نوظهور تقسیم کرد. همچنین نمونه هایی از فناوری اطلاعات وجود دارد که برخی از نقاط قوت هر دو رویکرد دیگر را ترکیب می کند.

1. اپل و گوگل

مانند متا، اپل به کاربران اجازه می دهد تا با استفاده از حساب اپل وارد تعدادی سایت شوند. از آنجایی که اپل اکوسیستم سخت افزاری و نرم افزاری کامل تری نسبت به فیس بوک دارد، این می تواند ابزار مهم تری باشد. این امر به ویژه از آنجایی که اپل به طور فعال در حال توسعه زیرساخت‌های پرداخت، مانند Apple Pay و Apple Wallet است، صادق است.

همین را می توان در مورد گوگل نیز گفت. در حالی که گوگل کمتر بر روی زیرساخت های سخت افزاری تمرکز کرده است، از طریق ابزارهایی مانند Gsuite، زیرساخت اجتماعی بیشتری دارد. بنابراین، هنگامی که کاربر با استفاده از آدرس Google خود وارد سایتی شد، اغلب می‌تواند مخاطبین، تقویم‌ها و سایر سرویس‌ها را پیوند دهد و تجربه آنلاین راحت‌تر و منسجم‌تری را ایجاد کند.

2. متا (فیس بوک)

مدتی است که کاربران می توانند با استفاده از یک حساب کاربری فیس بوک، ثبت نام کرده و به تعداد فزاینده ای از سایت ها و خدمات آنلاین وارد شوند. این کار شروع استفاده از سرویس‌های جدید را راحت‌تر می‌کند، اما – در بیشتر موارد – در واقع استفاده از آن خدمات را آسان‌تر نمی‌کند.

این عمدتاً به این دلیل است که اطلاعاتی که فیس‌بوک مدیریت می‌کند همیشه کاربردی‌ترین نیستند. به عنوان مثال، ورود به یک پلتفرم آنلاین جدید با یک حساب فیس بوک، پرداخت برای کالاها و خدمات را آسان نمی کند. اگر پروژه ارز دیجیتال لیبرا/دیم انجام می شد، ممکن بود این موضوع متفاوت باشد، اما این سکه هرگز محقق نشد.

3. وب سایت ها و خدمات در حال ظهور

ما قبلاً بحث کرده‌ایم که بسیاری از راه‌حل‌های هویت دیجیتال موجود به دلیل عدم اتصال برنامه‌های پلتفرم مختلف کوتاهی می‌کنند. این مشکل با ترکیبی از فناوری‌ها و تجربیات جدید که به مدل‌های مبتنی بر وب و نه مبتنی بر برنامه بازمی‌گردند، حل می‌شود.

Brave یک مرورگر ارز دیجیتال با کیف پول یکپارچه است. Brave می تواند با MetaMask ادغام شود. در میان سایر خدمات، MetaMask به کاربران اجازه می دهد تا توکن های غیر قابل تعویض (NFT) را به برنامه های آنلاین سازگار وارد کنند. این شامل Ready Player Me می شود که به کاربران امکان می دهد یک آواتار مجازی ایجاد کنند که می تواند در صدها پلتفرم آنلاین استفاده شود.

Liquid Avatar Technologies “خدمات Self Sovereign Identity” را برای مدیریت، کنترل و کسب سود از هویت دیجیتال ارائه می دهد. این شامل ابزارهایی برای مدیریت نحوه اشتراک گذاری اطلاعات در بین وب سایت ها و فضاهای همه جانبه است. این شرکت همچنین یک کارت نقدی پیش پرداخت با پاداش برای خرج کردن پول در دنیای فیزیکی یا مجازی اعلام کرده است.

4. مبتکران تثبیت شده

حتی اگر در مورد Metaverse و ارزهای دیجیتال شک دارید، این بدان معنا نیست که نمی توانید از یک هویت دیجیتالی که توسط محاسبات پیشرفته ایمن شده است بهره مند شوید.

غول های کامپیوتری مورد اعتماد، از جمله مایکروسافت و IBM، در حال کار بر روی راه حل های بلاک چین برای ایمن سازی هویت مجازی هستند. آن‌ها از بلاک چین و برخی از فناوری‌های دیگری که ممکن است با ارزهای رمزنگاری شده مرتبط کنید استفاده می‌کنند، اما فناوری، تخصص، منابع و اعتماد را نیز به جدولی می‌آورند که پروژه‌های ارزهای دیجیتال نمی‌توانند ارائه کنند.

آیا ما واقعاً یک ارائه دهنده هویت دیجیتال می خواهیم؟

هویت دیجیتال ما در حال حاضر مهم است. آنها فقط کسری هستند و استفاده از آنها دشوار است. همانطور که ما حتی بیشتر از زندگی خود را در شبکه های مجازی می گذرانیم که به طور فزاینده ای توانایی شبکه سازی با یکدیگر را دارند، ایجاد هویت های دیجیتال قابل اعتماد، قابل تأیید، منسجم و راحت اهمیت بیشتری پیدا می کند.

با این حال، هر کسی که این سرویس هویت دیجیتال را ارائه دهد، اطلاعات شخصی و بالقوه حساس زیادی را در اختیار خواهد داشت. برخی خواستار تشکیل یک سازمان غیردولتی و غیرانتفاعی برای مدیریت همه این داده ها شده اند.

چنین سازمانی انگیزه کمی برای فروش داده یا استفاده از آن داده ها علیه کاربران خود خواهد داشت. با این حال، اگر هر سازمانی بخواهد هویت دیجیتالی ارائه دهد، این یک تعهد بزرگ است که به منابع و سرمایه ای نیاز دارد که ممکن است فراتر از محدوده یک سازمان غیرانتفاعی غیرانتفاعی باشد.

پیش بینی آینده سخت است. اما این احتمال وجود دارد که در کوتاه مدت، برخی از ما هویت دیجیتالی خود را با ابزارهای اولیه Web 3.0 مانند برخی از موارد ذکر شده در بالا ایجاد کنیم. بقیه ما احتمالاً باید منتظر ظهور و توسعه بیشتر راه حل های پلتفرم هایی مانند مایکروسافت باشیم.

چه کسی در وب آینده کیست؟

هویت های دیجیتال به ما کمک می کند تا در وب حرکت کنیم، اما ما همچنین به راهی برای شناسایی و شناخت یکدیگر نیاز داریم. هر دوی این عناصر ضروری‌تر و پیچیده‌تر می‌شوند زیرا تجربیات غوطه‌ورانه فرصت‌هایی را برای کشف روش‌های جدید هویت و بازنمایی خود به ما می‌دهند.

نیاز به هویت یک نیاز باستانی است که اکنون با فناوری های نوظهور حل شده است. و با گذشت زمان، ما می توانیم انتظار داشته باشیم که آنها را در زندگی ما رایج تر کنند.

منبع مقاله