ایستگاه های کاری و تراشه های سرور اینتل با نام تجاری Xeon فروخته می شوند، اما ممکن است کمی گیج کننده باشد. در اینجا چیزی است که شما باید بدانید.
اولین چیزی که اکثر مردم با شنیدن اینتل به آن فکر می کنند، سری Core است. اکثر مردم با یک کامپیوتر i3، i5 یا i7 به خوبی خدمات رسانی می کنند و اگر به عملکرد استثنایی نیاز دارید، Core i9 باید به خوبی برای شما کار کند. اما اگر در زمینه حرفه ای تری قرار داشته باشید و نیازهای سخت افزاری متفاوتی داشته باشید که یک تراشه مصرف کننده نتواند آنها را برآورده کند، چه؟ در این موارد، شما به Xeon بروید.
اما اینتل زئون دقیقا چیست؟ و آیا باید به آن اهمیت دهید؟
Intel Xeon چیست؟
Xeon نام تجاری ایستگاه کاری و تراشه های سرور اینتل است. برخلاف سری پردازنده‌های مرکزی اینتل، که بیشتر برای طیف مصرف‌کنندگان در نظر گرفته شده است، Xeon یک برند فراگیر است که همه چیزهایی را که برای کارهای سنگین‌تر، کسب‌وکار، سرورها و حتی سیستم‌های جاسازی شده در نظر گرفته شده است، در بر می‌گیرد. اساساً، هر چیزی که برای کاربر معمولی هدف قرار نمی گیرد، با نام تجاری Xeon مناسب است، خواه کامپیوتر اداری باشد یا یک ابر رایانه. تراشه‌های زئون می‌توانند از همان سوکت‌های تراشه‌های دسکتاپ مصرف‌کننده استفاده کنند، در حالی که برخی دیگر از CPUها، به‌ویژه پردازنده‌های سرور، در سوکت‌های بسیار بزرگ‌تر قرار می‌گیرند.
اولین پردازنده ای که نام تجاری Xeon را معرفی کرد، Pentium II Xeon بود که در سال 1998 بازار را زیبا کرد. در آن زمان، اینتل به طور گسترده از نام تجاری Pentium استفاده می کرد و Pentium II Xeon اساساً یک نسخه تجاری از تراشه Pentium II بود. این امر با Pentium III Xeon دنبال شد، که سپس با راه‌اندازی یک تراشه مستقل Xeon بدون نام تجاری Pentium در سال 2001 موفق شد. از آن زمان، تراشه‌های Xeon در کنار تراشه‌های مصرف‌کننده اینتل تکامل یافته‌اند و در عین حال تمرکز سنتی و غیرمصرفی خود را حفظ کرده‌اند. در فکر.
پردازنده‌های زئون در ابررایانه‌های سراسر جهان وجود دارند و حتی در ایستگاه‌های کاری مانند مک پرو یافت می‌شوند. حتی تراشه‌های زئون موبایل نیز وجود دارند—لپ‌تاپ‌های تجاری با تمرکز «ایستگاه کاری موبایل» اغلب به یک تراشه زئون و یک پردازنده گرافیکی تجاری-گرا نیز مجهز هستند.
چرا تراشه های زئون اینتل متفاوت هستند؟
هیچ چیز شما را از راه اندازی سرور با استفاده از یک کامپیوتر معمولی باز نمی دارد. با این حال، تراشه‌های زئون دارای چندین مزیت هستند که آنها را در مقایسه با تراشه‌های استاندارد اینتل برای کاربران تجاری فریبنده می‌کند.
برای مثال، تراشه‌های زئون تمرکز کمتری بر عملکرد تک هسته‌ای، سرعت کلاک و هسته‌های قوی و جداگانه دارند. در عوض، معمولاً این تراشه‌ها را می‌بینید که چندین هسته دارند، با سرعت‌های ساعت محافظه‌کارانه‌تر کار می‌کنند، و در برخی موارد، انرژی بسیار کمتری مصرف می‌کنند (در واقع، ممکن است با برخی از سرورها مواجه شوید که از خنک‌کننده همرفتی کاملاً غیرفعال استفاده می‌کنند تا فن یا فن اب).
آنها به جای عملکرد تک هسته ای بر تعداد هسته و عملکرد چند هسته ای تمرکز می کنند. در نتیجه، این رایانه‌ها برای مدیریت بارهای کاری چند رشته‌ای که در آن هسته‌های قدرتمند فردی اهمیت چندانی ندارد، بهتر هستند. از این نظر، تراشه‌های زئون مشابه رده‌های Threadripper یا Epyc AMD هستند. آنها همچنین دارای چندین هسته هستند که با سرعت کلاک پایین‌تری کار می‌کنند و عملکرد بی‌نظیر چند هسته‌ای را ارائه می‌کنند در حالی که در بخش تک هسته‌ای ضعیف‌تر هستند.
این همچنین به این معنی است که تراشه های Xeon برای بازی عالی نیستند. هنگامی که بازی می کنید، عملکرد تک هسته ای برای عملکرد واقعی بسیار مهم است. وجود هسته‌های زیاد در آنجا چندان مهم نیست و می‌توانید با یک CPU با شش تا هشت هسته کنار بیایید تا زمانی که هسته‌های خوبی باشند. اگر 16 یا 24 هسته دارید، اما آنها به این سرعت نیستند، یک بازی به خوبی اجرا نخواهد شد. تعداد کمی از بازی ها از داشتن این تعداد هسته سود می برند. با این حال، وظایف چند رشته ای در فضای کسب و کار رایج است.
تفاوت های دیگر شامل این واقعیت است که آنها با گرافیک یکپارچه عرضه نمی شوند (زیرا احتمالاً برای همراهی با آن به GPU نیز نیاز خواهید داشت) و اینکه تراشه های زئون از اورکلاک پشتیبانی نمی کنند. Xeon Phi اصل هسته را تا حد زیادی پیش می برد و چندین هسته کوچکتر و پهنای باند حافظه بیشتر اضافه می کند.
آنها همچنین بسیار گران تر از تراشه های دسکتاپ هستند. و ما در مورد یک تفاوت کوچک صحبت نمی کنیم. در حالی که یک CPU مصرف کننده می تواند شما را از 100 تا 1000 دلار بازگرداند، دیدن چیپ های سرور/ایستگاه کاری در محدوده 2000 تا 10000 دلار غیر معمول نیست. البته، برای یک کسب و کار بزرگ، احتمالاً این هزینه ای است که از عهده آنها بر می آید، اما قطعاً از دسترس هر علاقه مندی خارج است، مگر اینکه بودجه قابل توجهی داشته باشند.
اگر تا به حال فکر کرده اید که چرا مک پرو اینقدر گران است، این یکی از دلایل است. البته، می‌توانید استدلال کنید که با وجود آن قطعات داخلی گران قیمت هنوز هم بسیار گران هستند، اما این موضوع برای روز دیگری است.
آیا باید تراشه زئون بخرید؟
برای 99 درصد از افرادی که این پست را می خوانند، پاسخ منفی است.
CPU های Xeon می توانند برای کاربران مناسب شگفت انگیز باشند. مانند تراشه‌های دیگر در همین محدوده، آنها برای از بین بردن وظایف چند رشته‌ای ساخته شده‌اند. با این حال، برای گردش کار یک کاربر معمولی، CPU Xeon احتمالا بهتر نخواهد بود، و برای برخی از سناریوها، حتی ممکن است بدتر باشد. به عنوان مثال، برای بازی هیچ فایده ای برای شما نخواهد داشت و در غیر این صورت، هیچ بخشی از گردش کار روزانه شما را به طور قابل ملاحظه ای بهبود نمی بخشد.
در اینجا باید توضیح دهیم که هیچ چیز بد اجرا نمی شود، حتی بازی ها، اما شما واقعاً ارزش پول خود را به دست نمی آورید و از پتانسیل کامل تراشه استفاده نمی کنید. در بهترین حالت، مانند این است که یک CPU 400 دلاری خریده اید – به جز اینکه ده برابر بیشتر هزینه کرده اید. واقعا بهترین معامله نیست. اما بالاخره برای شما یک تراشه نیست.
اگر شما یک کاربر قدرتمند یا شخصی هستید که در فضای سازمانی کار می‌کند و می‌خواهید یک ایستگاه کاری یا یک سرور برای یک مورد خاص (مثلاً ویرایش ویدیو یا انیمیشن) راه‌اندازی کنید، موضوع متفاوت است. اگر قبلاً استدلال معمول Xeon در مقابل AMD Epyc/Threadripper را سنجیده‌اید و همچنان می‌خواهید به اینتل بروید، پس، به هر طریقی، ادامه دهید و یکی را تهیه کنید. این یک افزودنی عالی برای راه اندازی یا قفسه شما خواهد بود.
این یک CPU برای مصرف کنندگان عادی نیست
تراشه‌های زئون گران‌ترین تراشه‌های اینتل هستند، بنابراین بسیاری از مردم فکر می‌کنند که با بسط، بهترین چیپ‌هایی هستند که این شرکت ارائه می‌کند. و این کاملاً درست نیست. آنها بهترین تراشه ها برای برخی سناریوها هستند، اما برای اکثر خوانندگان ما، پردازنده Core i9 بیش از اندازه کافی است.
مثل همیشه، خودتان تحقیق کنید و ببینید چه چیزی برای شما مفید است.