ماشین شما از یک چاپ پشتی برای کنترل ماشین شما استفاده می کند. بله، آینده اینجاست.
تصور کنید در حال رانندگی هستید، برای یک قرار ملاقات دیر کرده اید و ناگهان ماشینی جلوی شما می آید. همانطور که ترمز را فشار می دهید، صندلی شما با احساس استرس بالا، رایحه اسطوخودوس را آزاد می کند و دما را کاهش می دهد. صندلی های بیومتریک می تواند این واقعیت جدید ما را تبدیل کند. با این حال، در حالی که اثر انگشت و تشخیص چهره به طور فزاینده‌ای در تلفن‌ها و خانه‌های ما در همه جا وجود دارد، بیومتریک هنوز در وسایل نقلیه ما رایج نشده است.
از تشخیص خواب آلودگی گرفته تا جلوگیری از سرقت، صندلی های آینده مزایای ایمنی و امنیتی متعددی را ارائه خواهند کرد. با این حال، برخی از خطرات و سوالات بی پاسخ مانده است.
صندلی های بیومتریک چگونه کار می کنند؟
داده های بیومتریک اطلاعاتی هستند که توسط فناوری های مختلف از بدن ما جمع آوری می شود. حسگرهای بیومتریک در دو دسته کلی قرار می گیرند: رفتاری و فیزیولوژیکی.
حسگرهای رفتاری نحوه انجام اعمال شما را تشخیص می دهند، مانند نحوه تایپ کردن یا فشاری که هنگام امضای نام خود وارد می کنید. حسگرهای فیزیولوژیکی ویژگی‌های فیزیکی مانند صورت، دست‌ها، چشم‌ها، عطر و دما را اندازه‌گیری می‌کنند.
برخی از ویژگی های فیزیولوژیکی دائمی تر از بقیه هستند. به عنوان مثال، در حالی که تغییر رنگ مو آسان است، لنزهای تماسی رنگی به طور قابل توجهی تشخیص بیومتریک عنبیه را مختل نمی کنند.
درک اینکه بیومتریک چیست و چگونه کار می کند اولین گام در پیش بینی چگونگی تأثیر آنها بر صندلی های خودرو است.
یک حسگر رفتاری می تواند نظارت کند که آیا شما تمایل به نشستن یا بی قراری دارید. این می تواند سبک رانندگی شما را با ردیابی راه های حرکت پاهای شما برای ترمز و شتاب گیری تشخیص دهد. از طرف دیگر، یک حسگر فیزیولوژیکی ممکن است اثر باسن شما را تشخیص دهد. بله شما آن را درست خواندید. ممکن است کمی عجیب به نظر برسد، اما صندلی‌های بیومتریک می‌توانند ما را از روی عقب ما شناسایی کنند.
در سال 2011، محققان موسسه فناوری پیشرفته صنعتی در توکیو صندلی هایی با 360 سنسور فشار برای نقشه برداری توپوگرافی توش انسان طراحی کردند. در حالی که می‌ماند اگر چند پوند وزن کم کند چه اتفاقی می‌افتد، این فناوری که نیاز به اسکن شبکیه یا صورت را از بین می‌برد، با موفقیت رانندگان را با دقت 98 درصد شناسایی کرد.
صندلی‌های بیومتریک احتمالاً دارای حسگرهای رفتاری و فیزیولوژیکی هستند که یافته‌های خود را از طریق الگوریتم‌های هوش مصنوعی (AI) مثلث می‌کنند. با این حال، حتی با بهترین معماری یادگیری ماشین، نگرانی های عملی وجود دارد. از نقطه نظر خرده فروشی، تولیدکنندگان باید صندلی هایی بسازند که نه تنها به تجربه رانندگی ارزش می بخشد، بلکه جذابیت زیبایی نیز داشته باشد.
صندلی های بیومتریک چگونه خواهند بود؟
هنوز کسی مطمئن نیست. محققان در حال حاضر در حال مطالعه کم‌ترین روش‌ها برای جمع‌آوری داده‌ها برای صندلی‌های بیومتریک هستند. و در حالی که نمی‌توانیم دقیقاً بگوییم چگونه به نظر می‌رسند، پیش‌بینی برخی فناوری‌های بیومتریک که شامل آنها نمی‌شوند آسان است.
به عنوان مثال، الکترومیوگرافی (EMG)، که فعالیت الکتریکی در عضلات و اعصاب را اندازه گیری می کند، نیاز به وارد کردن الکترودهای سوزنی دارد. بسیاری از مردم قبول نمی کنند که برای رفت و آمد روزانه خود به دسته ای از الکترودها متصل شوند، هرگز فکر نمی کنند یک سوزن در گوشت آنها فرو کنند.
محتمل ترین سناریو این است که سنسورها در داخل صندلی ها قرار گیرند. با این حال، این محدودیت‌های ذاتی دارد زیرا انواع خاصی از جمع‌آوری داده‌ها نیاز به تماس مستقیم با پوست دارند. به عنوان مثال، پاسخ پوست گالوانیکی (GSR) تغییرات در فعالیت غدد عرق را اندازه گیری می کند و از این رو، در شلوار جین شما به خوبی کار نمی کند.
به همین دلیل است که صندلی‌های بیومتریک با سایر فناوری‌ها جفت می‌شوند تا سیستم بیومتریک چندوجهی را تشکیل دهند. به عنوان مثال، الگوریتم فورد برای محاسبه «برآورنده بار کاری راننده» به ورودی های متعدد متکی است. سنسورهایی در چرخ برای تشخیص ضربان قلب و دمای شما وجود دارد. کمربند ایمنی مجهز به سنسورهای پیزوالکتریک است که فشار را به سیگنال های الکتریکی تبدیل می کند و بر میزان تنفس نظارت می کند. حتی بحث نصب نوار قلب (ECG) که می تواند فعالیت الکتریکی قلب شما را ردیابی کند، در کمربند ایمنی وجود دارد.
همه این ویژگی‌ها را با دوربین‌های مادون قرمز روی داشبورد ترکیب کنید که گشاد شدن مردمک و ویژگی‌های صورت را تشخیص می‌دهد، و تصور دنیایی که وسایل نقلیه ما در آن بینش بیشتری نسبت به پزشکان ما در زمان واقعی دارند، آسان است.
مزایای صندلی های بیومتریک
این یک اتفاق معمولی است: عنوانی در مورد برخورد شخصی با ویترین فروشگاه، با تصاویری از شیشه های شکسته و کاپوت های چروکیده. گاهی اوقات این تصادفات ناشی از نقص خودرو یا حواس پرتی راننده است. در موارد دیگر، مسائل پزشکی مقصر هستند.
اداره ملی ایمنی ترافیک بزرگراه [PDF] (NHTSA) تخمین می زند که 1.3٪ از تمام تصادفات رانندگی ناشی از فوریت های پزشکی است. صندلی ای که می تواند به شما هشدار دهد اگر در شرف تشنج یا حمله قلبی هستید، به جلوگیری از این فجایع کمک می کند. علاوه بر فوریت های پزشکی، خوابیدن پشت فرمان یک خطر واقعی است.
یک نظرسنجی NHSTA گزارش می دهد که 37٪ از رانندگان ایالات متحده این تجربه وحشتناک را داشته اند. صندلی های بیومتریک می توانند با نظارت بر کاهش گرمای بدن، خواب آلودگی را پیش بینی کنند. همراه با دوربین هایی که میزان پلک زدن و حالات چهره را کنترل می کنند، وسیله نقلیه شما به شما اطلاع می دهد که توقف کنید یا حتی اقدامات فعالی را برای بیدار نگه داشتن شما انجام دهید، مانند تغییر تنظیمات آب و هوا. اگر واکنشی نشان نمی دادید، ممکن است وسیله نقلیه شما شما را به یک توقف امن برساند.
علاوه بر خواب آلودگی، رانندگی تحت فشار نیز یکی دیگر از علل تصادفات است. اپل در سال 2021 حق اختراعی را برای فناوری ثبت کرد که می‌تواند با استفاده از دستگاه تنفس‌سنجی شخصی شما را از رانندگی در حالت مستی باز دارد. به طور کلی، منطقی است که انتظار آینده ای را داشته باشیم که در آن وسایل نقلیه دارای ویژگی های بیشتری برای تشخیص اینکه چه زمانی برای رانندگی ناامن هستیم، هستند. صندلی های بیومتریک با این فناوری ها کار می کنند تا ما را ایمن تر نگه دارند.
علاوه بر ایمنی، امنیت یکی از مزایای واضح صندلی های بیومتریک است. شناسایی راننده نه تنها نیاز به کلید را از بین می‌برد، بلکه اجاره خودرو را راحت‌تر می‌کند. اما مانند همه فناوری‌ها، صندلی‌های بیومتریک می‌تواند یک معامله فاوستی باشد…
خطرات احتمالی صندلی های بیومتریک
تقریباً همه روی «پذیرفتن» کلیک می‌کنند، بدون اینکه مجموعه‌های قانونی را که نحوه استفاده شرکت‌ها از داده‌های ما را توضیح می‌دهند، مطالعه کنند. حتی اگر برای خواندن آن وقت بگذارید، زبان اغلب مبهم است و در مورد نحوه استفاده از داده‌هایتان در تاریکی باقی می‌مانید. با توجه به ماهیت اطلاعات بیومتریک، این یک خطر بزرگ است. در واقع، صندلی‌های بیومتریک می‌توانند حریم خصوصی را هم در سطح شخصی و هم در سطح اجتماعی تهدید کنند.
این سناریوی دیستوپیایی را در نظر بگیرید: وسیله نقلیه شما هک شده و اطلاعات بیولوژیکی شما به سرقت رفته است. با داشتن این اطلاعات بسیار شخصی، یک مجرم قفل خانه و سپس ایمیل شما را باز می کند. احتمالات وحشتناک هستند، و جای تعجب نیست که مردم این سوال را داشته باشند که واقعاً بیومتریک چقدر ایمن است.
در مقیاس کلان، اگر حق بیمه سلامت و حق بیمه خودرو با هم گره بخورند، چه؟ در برخی از ایالت ها، در حال حاضر قانونی است که حق بیمه را بر اساس امتیازات اعتباری قرار دهید. توجیه اکچوئری این است که افرادی که امتیازات اعتباری کمتری دارند پتانسیل تصادفی بالاتری دارند. اگر هوش مصنوعی ارتباطی بین برخی از شرایط سلامتی و احتمال ارائه یک ادعا پیدا کند، چه؟ حتی اگر یک همبستگی آماری معتبر وجود داشته باشد، این افراد با سوابق رانندگی کامل را صرفاً بر اساس سلامت خود مجازات می کند.
در سطح لجستیکی روزانه، احتمالاً چالش‌هایی وجود دارد، به‌ویژه بسته به نحوه گسترش فناوری در مقیاس. به عنوان مثال، در مورد تأیید هویت، باید یک ثبت نام اولیه وجود داشته باشد که در آن وسیله نقلیه یاد می گیرد ویژگی های شما را تشخیص دهد، خواه بافت عنبیه شما باشد یا چاپ باسن شما. اشتباهات مسلماً اتفاق می‌افتد، و همانطور که فناوری تشخیص خودکار گفتار همچنان با لهجه‌های غیر بومی مبارزه می‌کند، برخی افراد احتمالاً سردرد بیشتری نسبت به دیگران دارند.
چه چیزی در انتظار صندلی های بیومتریک است؟
از فرودگاه‌ها گرفته تا قطارها و وسایل نقلیه، فناوری‌های بیومتریک نویدبخش افزایش ایمنی و راحتی هستند. اینکه چه زمانی این امر به امری عادی تبدیل خواهد شد بسیار مورد بحث است. در حالی که فن‌آوری‌های ایمنی خودروهای خودکار چشمگیر وجود دارد که جان انسان‌ها را نجات می‌دهد، بیومتریک خودرو یک مرز جدید است. این فناوری احتمالاً در خودروهای گران‌قیمت ظاهر می‌شود، سپس به مدل‌های مقرون‌به‌صرفه‌تر تبدیل می‌شود.
از تأیید هویت گرفته تا نظارت بر حالات فیزیکی و روانی، صندلی های بیومتریک به طور بالقوه می توانند نحوه زندگی ما را تغییر دهند. از آنجایی که این فناوری پتانسیل نجات و نابودی زندگی را دارد، باید توسط پروتکل های امنیتی آهنین تنظیم شود. مصرف کنندگان باید شفافیت را مطالبه کنند و بفهمند که چه چیزی، با چه کسی و چرا به اشتراک می گذارند.
با ادغام فناوری های بیومتریک خودرو در وسایل نقلیه خودران و شهرهای هوشمند فردا، آینده هیچ چیز نخواهد بود.