ایمن و ایمن نگه داشتن کریپتو مهم است.
اکوسیستم کریپتوکارنسی اقیانوسی است مملو از چند نام اختصاری مهم که نمی‌توانید نادیده بگیرید، و یادگیری همه آنها ممکن است سخت باشد. با این حال، دو موردی که هرازگاهی در اکوسیستم خواهید شنید AML و KYC هستند.
مبارزه با پول شویی (AML) و مشتری خود را بشناسید (KYC) دو فرآیند نظارتی هستند که برای جلوگیری از جرایم مالی و ترویج شفافیت در صنعت کریپتو تلاش می کنند.
اما چگونه آنها در محدوده متفاوت هستند؟
AML در کریپتو چیست؟
AML مخفف Anti-Money Laundering است. AML مجموعه‌ای از رویه‌ها و مقرراتی است که مجرمان را از استفاده از ارزهای دیجیتال برای پوشش ردیابی درآمدهای حاصل از فعالیت‌های غیرقانونی، که به آن پولشویی یا شستشو می‌گویند، باز می‌دارد.
این فرآیندی است که در آن این جنایتکاران بازده فعالیت مجرمانه را استتار می کنند تا به نظر برسد که از یک وسیله مشروع حاصل شده است. با این مبدل می توانند پول خرج و سرمایه گذاری کنند بدون اینکه ابرو در بیاورند. به دلیل ناشناس بودن، کریپتو به عنوان راهی برای شستن (شستشوی) پول به مجرمان مراجعه می کند.
به عنوان اقدامی برای مبارزه با فعالیت‌های غیرقانونی با ارزهای دیجیتال، دولت‌ها مقررات و فرآیندهایی را معرفی کردند که مبادلات رمزنگاری و سایر شرکت‌هایی را که با تراکنش‌های رمزنگاری سروکار دارند، برای اجرای برخی از مراحل برای مبارزه با پولشویی قرار می‌دهند. شبکه اجرای جرایم مالی (FinCEN) در ایالات متحده، اداره رفتار مالی (FCA) در بریتانیا، و واحد اطلاعات مالی (FIU) در اتحادیه اروپا نمونه‌های برجسته‌ای از سازمان‌های دولتی هستند که بر مقررات AML نظارت می‌کنند.
آنها مقرراتی را برای تأیید هویت افرادی که به صورت رمزنگاری تراکنش می‌کنند، نظارت بر فعالیت‌های آنها و گزارش هر گونه فعالیت مشکوکی که ممکن است نشان دهنده پولشویی باشد، به مقامات مربوطه اعمال می‌کنند.
KYC در کریپتو چیست؟
KYC مخفف عبارت «مشتری خود را بشناسید» است که به رویه‌هایی برای مؤسسات مالی درگیر در ارزهای رمزنگاری شده برای جلوگیری از سرقت هویت، کلاهبرداری و سایر فعالیت‌های مجرمانه با تأیید هویت شما اشاره دارد.
صرافی‌های کریپتو می‌خواهند با جمع‌آوری اطلاعات شخصی و اسناد شناسایی صادر شده توسط دولت، اطمینان حاصل کنند که شما دقیقاً همان کسی هستید که ادعا می‌کنید هستید و یک مجرم کلاهبردار نیستید. سپس، آنها هویت شما را با تطبیق اطلاعاتی که ارائه کرده‌اید با سوابق عمومی یا انجام بررسی پیشینه تأیید می‌کنند.
هنگامی که هویت شما تأیید شد، به شما امکان دسترسی خاصی به خدمات آنها داده می شود. علاوه بر این، اثبات درآمد یا آدرس به شما امکان دسترسی نامحدود به خدمات آنها را می دهد.
صرافی های برتر ارز دیجیتال مانند Binance، Coinbase و Kraken این فرآیند را هنگام ثبت نام مشتریان جدید انجام می دهند. در واقع، یک صرافی رمزنگاری بدون KYC باید پرچم قرمز را در مورد مشروعیت خود برافراشته باشد. نکته قابل توجه این است که مقررات KYC بر اساس کشور و منطقه متفاوت است. برخی از مناطق ممکن است کم و بیش نسبت به KYC سختگیر باشند.
شباهت ها و تفاوت های بین AML و KYC چیست؟
در ابتدا، AML و KYC به دنبال جلوگیری از فعالیت های غیرقانونی در دنیای رمزنگاری هستند. اما در حالی که AML به طور خاص بر حذف پولشویی متمرکز است، KYC بر جلوگیری از کلاهبرداری و سایر فعالیت های غیرقانونی تمرکز دارد. هر دو دست به دست هم می دهند تا اطمینان حاصل کنند که از ارز دیجیتال به طور قانونی استفاده می شود.
برای کمک به درک بهتر این موضوع، AML و KYC را به عنوان تیمی از کارآگاهان تصور کنید که سخت تلاش می کنند تا افراد بد دنیای ارزهای دیجیتال را دستگیر کنند. AML کارآگاه میدانی در ماموریتی است که به دنبال پولشویی است. در مقابل، کارآگاه KYC ما که در دفتر کار می‌کند، مدارک شناسایی را بررسی می‌کند تا مطمئن شود هیچ‌کس از هویت جعلی برای انجام فعالیت‌های شرورانه استفاده نمی‌کند. صرف نظر از اینکه کجا می‌توانند وظایف خود را انجام دهند، آنها یک تیم قدرتمند هستند که از ایمن بودن دنیای رمزارز اطمینان می‌دهند.
یکی از تفاوت های اصلی که نباید برجسته کنیم، اجرای آنهاست. مقررات AML معمولاً توسط سازمان‌های دولتی، مانند گروه ویژه اقدام مالی (FATF) در سطح جهانی اجرا می‌شود. از سوی دیگر، اجرای KYC وظیفه موسسات مالی (به عنوان مثال، صرافی‌های ارز دیجیتال یا بانک‌ها) است. این بخش عمده ای از شیوه های مدیریت ریسک را تشکیل می دهد.
AML و KYC دو روی یک سکه هستند
مبارزه با پولشویی و شناخت مشتری خود از نظر دامنه متفاوت است، اما در نهایت برای دستیابی به یک هدف مشترک تلاش می کنند – جلوگیری از جرائم مالی و ترویج شفافیت و مشروعیت در اکوسیستم رمزنگاری.