من همیشه رابطه عشق و نفرت با بازی های چند نفره آنلاین داشته ام. برای من، این بازی بدترین اوج و فرودها را در بازی نسبت به هر سبک دیگری دارد. از یک طرف، آنها واقعاً با دوستان سرگرم کننده هستند، اما از طرف دیگر، بازی های چند نفره با چمدان های زیادی همراه هستند. بنابراین، من به طور کلی بازی های چند نفره را رها کردم و متوجه شدم که بدون آنها خوشحال تر هستم. در اینجا دلیل …
خلاصه عناوین
- بازی توسط خودم این است که چگونه شارژ می کنم
- برنامه ریزی یک کابوس است
- من هرگز نتوانستم غم و اندوه و مسمومیت را تحمل کنم
- زمان بیشتر برای سرگرمی ها و مهارت های دیگر
- من برای بازی هایی که می خواهم پول پس انداز می کنم
من همیشه رابطه عشق و نفرت با بازی های چند نفره آنلاین داشته ام. برای من، این بازی بدترین اوج و فرودها را در بازی نسبت به هر سبک دیگری دارد. از یک طرف، آنها واقعاً با دوستان سرگرم کننده هستند، اما از طرف دیگر، بازی های چند نفره با چمدان های زیادی همراه هستند. بنابراین، من به طور کلی بازی های چند نفره را رها کردم و متوجه شدم که بدون آنها خوشحال تر هستم. در اینجا دلیل …
1 بازی کردن به تنهایی چگونه شارژ می کنم
معاشرت برای من بسیار سرگرم کننده است، اما همچنین بسیار خسته کننده است. خانواده من بزرگ است و این به معنای تولد، گردهمایی و تعطیلات زیاد است. من تمام معاشرت‌های اجتماعی را همانجا به دست می‌آورم، بنابراین انجام بازی‌های آنلاین، جایی که انتظار می‌رود، باعث کاهش فشار من می‌شود.
این یکی از دلایل اصلی من برای دوری از بازی های سرویس زنده است. من یک سیاست درهای باز برای بازی های co-op دارم، زیرا زودتر بازی Goat Simulator 3 را با بچه هایم انجام می دهم تا خودم.
بازی های تک نفره راه فرار من از روزمرگی، به خصوص بازی های RPG هستند. تجربه کردن یک داستان دست ساز، با سرعت خودم، مانند ماساژ مغز است. و میدونی چیه؟ به هر حال وقتی با دوستان و خانواده ای که بازی می کنند ملاقات می کنم، تجربیات خود را به اشتراک می گذاریم. تمام راه به عقب حلقه می زند!
من معمولاً بیش از یک بازی را همزمان انجام می دهم. در حال حاضر Starfield، Boltgun و یک شبیه ساز دستی است. من در سعادت بازی هستم و بر اساس روحیه ام بین بازی ها دوچرخه سواری می کنم. هیچ کس دیگری جز من ساعت من را اجرا نمی کند.
2 برنامه ریزی یک کابوس است
فقط تلاش برای دور هم جمع کردن چند نفر برای یک شب قدیمی (مثل من در محل خودم) باعث می شود که آرزو کنم بتوانم آینده را ببینم. اندازه آن مهم نیست، اما هر چه تعداد افراد بیشتر باشد، احتمال شکست برنامه ها به طور تصاعدی بدتر می شود.
من این را در World of Warcraft بیشتر احساس کردم – و هرگز مهم نبود که یک انجمن چقدر سازماندهی شده باشد. شما همیشه افرادی را دارید که 5، 10، 20 دقیقه عقب هستند، زیرا آنها هنوز در حال مسافرت هستند یا در شهر می چرخند. اوه، و این در صورتی است که سرورها از ابتدا در حال اجرا باشند.
در آن سوی طیف، وقتی همه به موقع حاضر می شوند و آماده خرد کردن هستند، نمی توانم بگویم که کار خوب پیش نمی رود. تکرار این احساس که همه افراد به عنوان یک واحد در آن قفل هستند، به تنهایی بسیار سخت است.
3 هرگز نتوانستم غم و اندوه و مسمومیت را تحمل کنم
به مردم ناشناس بدهید و آنها می توانند بزرگترین مزاحم در جهان باشند، مانند یک قلدر که قلعه شنی را که شما بی سر و صدا می ساختید ویران می کند. چیزی که باعث بدتر شدن این موضوع می شود این است که مردم تمام تلاش خود را می کنند تا زیر پوست شما وارد شوند. این غیرمعمول نیست که افراد گفته شده آن را به آزار و اذیت تبدیل کنند.
غم و اندوه و مسمومیت در League of Legends آنقدر بد شد که من بازی Summoner’s Rift را به کلی متوقف کردم. یک بار در یک ماه آبی، من ممکن است بازی کنم، اما فقط همه تصادفی، همه وسط (ARAM) است. شما یک قهرمان تصادفی، یک خط دریافت می کنید، و هیچکس اهمیت نمی دهد که درست بسازید.
سپس سطل زباله صحبت می کند. هر بازی چند نفره با ارتباط بین بازیکنان بلافاصله خاموش و غیرفعال می شود. مردم گاهی اوقات به طرز عجیبی نژادپرست و نفرت انگیز هستند.
4 زمان بیشتر برای سرگرمی ها و مهارت های دیگر
بازی های چند نفره انتظارات بسیار متفاوتی دارند که زمان مهم ترین آنهاست. ورود هر روزه به ماموریت‌های روزانه، سیاه‌چال‌ها، حملات و تابلوهای امتیازات مانند یک شغل دوم به نظر می‌رسد. در آن مرحله، من بازی نمی‌کنم چون می‌خواهم، این از روی تعهد است.
در کنار مسمومیت و اندوه، ترجیح می دهم آن زمان را صرف چیز دیگری کنم. من یک سری کتاب آشپزی دارم که می خواستم آن ها را باز کنم. من فقط سیم های گیتارم را جایگزین کردم، و لیست خواندن من همچنان در حال افزایش است، همانطور که لیست تماشای من نیز رشد می کند.
5 من برای بازی هایی که می خواهم پول پس انداز می کنم
هر بار که یک بازی چندنفره جدید یا رایگان را می بینم، اولین فکرم این نیست که چقدر ممکن است سرگرم کننده باشد، بلکه فکر می کنم که ریزتراکنش ها چقدر بد هستند. هجوم مداوم تبلیغات دستکاری شده به من ضربه می زند.
و اگر روی کنسول است، جایی که من بیشتر بازی می کنم، باید یک اشتراک بخرم تا حتی در وهله اول آنلاین بازی کنم. شیش! من دارم از نیکل و تیره بودن خسته شده ام. لحظه ای که آن را پشت سر گذاشتم، همان لحظه ای بود که درهای زیادی باز شد.
چیزی که دیوانه کننده است این است که پولی که برای یک پوسته دیجیتال 20 دلاری خرج می کنید برای دریافت بازی های مستقل عالی در GOG، کنسول ها و استیم کافی است. آنها از چپ و راست بیرون می آیند. AA نیز مکان خوبی برای نگاه کردن است!
در پایان روز، عادات بازی من برای بهتر شدن تغییر کرد. من از بازی های چندنفره متنفر نیستم، اما بیشتر اوقات، تأثیر منفی خالصی روی تجربه من دارد. من هنوز هم آنها را توصیه می کنم اگر یک دوره رقابتی دارید، فقط خونسردی خود را حفظ کنید.