جنگ‌های کنسولی زمانی بخش بزرگی از فرهنگ بازی بود، با طرفدارانی که مایل بودند به شدت از کنسول انتخابی خود دفاع کنند و شرکت‌ها برای سهم خود از بازار بازی به شدت رقابت می‌کردند. اما جنگ های کنسول چیست و آیا تمام شده اند؟
خلاصه عناوین
- Console Wars چیست؟
- چگونه جنگ کنسول تکامل یافت
- آیا جنگ کنسول ها به پایان رسیده است؟
جنگ‌های کنسولی زمانی بخش بزرگی از فرهنگ بازی بود، با طرفدارانی که مایل بودند به شدت از کنسول انتخابی خود دفاع کنند و شرکت‌ها برای سهم خود از بازار بازی به شدت رقابت می‌کردند. اما جنگ های کنسول چیست و آیا تمام شده اند؟
Console Wars چیست؟
جنگ‌های کنسولی در هسته خود به رقابت شدید بین تولیدکنندگان بزرگ کنسول‌های بازی اشاره دارد که هدف هر کدام از آنها برتری کامل در بازار از طریق فناوری پیشرفته، بازی‌های انحصاری و بازاریابی استراتژیک است.
اولین جنگ بزرگ کنسول ها به اواخر دهه 1980 و اوایل دهه 90 و بن بست افسانه ای بین سگا و نینتندو برمی گردد. نینتندو با سیستم سرگرمی نینتندو (NES) و بازی های پیشگامانه خود مانند Super Mario Bros.
در حالی که سگا سخت مبارزه کرد تا در صدر قرار گیرد، این برند در نهایت دچار مشکل شد و نتوانست شتاب خود را در برابر نینتندو حفظ کند. این امر باعث شد سگا به طور کامل از تولید کنسول دور شود و صرفاً به حوزه انتشار نرم افزار بپردازد. امروزه سگا در واقع بازی هایی را برای پلتفرم های رقیب تولید می کند.
چگونه جنگ کنسول تکامل یافت
با هر نسل جدید کنسول، شرکت های مختلف برای برتری با یکدیگر رقابت می کنند. در اوایل دهه 2000، جنگ کنسول‌ها تغییر عمده‌ای پیدا کرد و مایکروسافت با Xbox اصلی خود وارد جنگ شد. این امر میدان بازی تثبیت شده تحت سلطه پلی استیشن 2 سونی و گیم کیوب نینتندو را به چالش کشید.
در این دوره شاهد افزایش نوآوری های تکنولوژیکی بودیم و مایکروسافت برای تجربه بازی های آنلاین از طریق Xbox Live تلاش کرد. سونی از پشتیبانی قوی شخص ثالث و همچنین کتابخانه بزرگ‌تری از بازی‌ها سرمایه‌گذاری کرد و در همان اوایل پیشروی خود را مستحکم کرد.
در این زمان بود که شاهد شکاف بزرگ بین هواداران بودیم. من شخصاً به یاد دارم که با برادرم، یکی از طرفداران مشتاق پلی استیشن، بحث های داغی داشتم، در حالی که سعی می کردم از ایکس باکس دفاع کنم (عمدتاً به این دلیل که در آن زمان عاشق Halo بودم).
با انتقال به دهه 2010، جنگ با Xbox 360 و PlayStation 3 که تجربه‌هایی با کیفیت بالا را به ارمغان آورد، تکامل یافت، در حالی که نینتندو مسیر خود را با کنترل‌های حرکتی در Wii حک کرد. جنگ‌های کنسولی نیز راه خود را به رسانه‌های اجتماعی باز کردند و از انجمن‌های سنتی‌تر اینترنتی خارج شدند.
اکنون، وقتی در مورد اینکه چه کسی در آن روز جنگ کنسول ها را برد صحبت می کنیم، سونی مسلماً از رقبا پیشی گرفت. این شرکت بیش از 87 میلیون واحد PS3 در مقایسه با 84 میلیون واحد Xbox 360 مایکروسافت فروخت. در اواسط دهه 2010 شاهد شکاف بزرگ‌تری بین ایکس‌باکس وان و پلی‌استیشن 4 بودیم، سونی با فروش بیش از 100 میلیون دستگاه و مایکروسافت کمی بیش از 50 میلیون دستگاه از آن خارج شدند.
استراتژی سونی بر ارائه مجموعه ای قوی از عناوین انحصاری و رویکرد مصرف کننده پسند متمرکز بود – و این به خوبی طنین انداز شد. معماری این کنسول برای توسعه دهندگان نیز جذاب بود و در نتیجه مجموعه ای متنوع از بازی های با کیفیت بالا به وجود آمد.
در مقابل، ایکس باکس وان مایکروسافت با استراتژی انتشار اولیه و موقعیت‌یابی خود با چالش‌هایی مواجه شد که بعداً با ابتکاراتی مانند Xbox Game Pass که با گذشت زمان مورد توجه قرار گرفت، مورد توجه قرار گرفت. در اصل، سونی در این نبرد جنگ پیروز شد، اما مایکروسافت بی سر و صدا زیر بار نرفت. در همین حال، نینتندو شروع به اجتناب از جنگ کنسول‌ها کرد و به کار خودش در پس‌زمینه ادامه داد و اجازه داد دو نفر دیگر از آن خارج شوند.
آیا جنگ کنسول ها به پایان رسیده است؟
در حالی که هنوز رقابت برای بازیکنان و پولی که به سختی به دست آورده‌اند وجود دارد، این احساس رو به افزایش است که جنگ‌های کنسول‌ها به آرامی در حال محو شدن هستند. دیگر تحت سلطه رقابت های شدید و پیروزی های بی چون و چرا نیست، احترام متقابل بیشتری وجود دارد و هر غول بازی مسیری متفاوت از دیگران را در پیش می گیرد.
مایکروسافت با تأکید بر دسترسی و حرکت بیشتر به سمت عرصه خدمات پخش بازی های ابری، جهشی جسورانه انجام داده است. با Xbox Game Pass، این شرکت در حال تعریف مجدد نحوه دسترسی گیمرها به محتوا و اولویت دادن به محیطی فراگیر و شبکه ای است که بازی را برای همه به ارمغان می آورد. وقتی نوبت به Xbox Series X|S رسید، به نظر می‌رسید که تمرکز کمتری روی بازی‌های انحصاری وجود داشته باشد، زیرا بازی‌های Xbox معمولاً نسخه‌های PC نیز دارند.
از سوی دیگر، پلی استیشن سونی همچنان به ارائه تجربه های برتر بازی ادامه می دهد. هنوز هم بسیاری از بازی‌های انحصاری پلی‌استیشن را منتشر می‌کند، اما حتی سونی رویکرد خود را نسبت به این نوع عناوین ملایم‌تر کرده است. بیشتر و بیشتر شاهد انتشار عناوین سونی برای رایانه های شخصی مدتی پس از انتشار پلی استیشن هستیم. با این حال، عرضه‌های سونی بر روی رایانه شخصی اغلب از شما می‌خواهد که یک حساب PSN داشته باشید، که مورد استقبال بسیاری از گیمرها قرار نگرفته است.
در همین حال، نینتندو پرت باقی می ماند و با بهره بردن از قدرت نوستالژی، جایگاه خود را در جایگاهی منحصر به فرد به دست می آورد. بر خلاف رقبای خود، نینتندو رویکرد کتاب بازی دیزنی را پذیرفته است، و بازی های شخص اول خود را به عنوان شاهکارهای جاودانه ای می داند که به ندرت از ارزش آن کاسته می شود. حتی سال‌ها پس از انتشار، بازی‌های آنها به اندازه روز اول هزینه دارند و باعث می‌شود در مقایسه با دو بازی دیگر احساس برتری کنند.
در پایان، من فکر می‌کنم منصفانه است که بگوییم این جنگ‌ها باعث پیشرفت‌های تکنولوژیکی شدند و کنسول‌ها را به سطوح بی‌سابقه‌ای از واقع‌گرایی و تعامل سوق دادند. این رقابت باعث ایجاد خلاقیت در میان توسعه دهندگان شد و منجر به مجموعه ای متنوع تر از بازی ها و تجربیات نوآورانه شد. همچنین بحث‌های شدیدی را در میان گیمرهای هاردکور برانگیخت که کدام بهتر است که فکر می‌کنم امروزه به این اندازه اتفاق نمی‌افتد.
و در حالی که هنوز رقابت وجود دارد، همچنین منصفانه است که بگوییم ایکس باکس، پلی استیشن و نینتندو در حال حاضر با یکدیگر همزیستی دارند و هر کدام در زمینه‌هایی عالی هستند که دیدگاه‌های منحصربه‌فردشان را تکمیل می‌کنند و در نهایت دنیای بازی را با تجربیات متنوع غنی می‌کنند.
با پیشرفت تکنولوژی و ترجیحات مصرف کنندگان، این کاهش در خصومت نشان می دهد که همکاری ها و جایگاه های تخصصی راهی برای برجسته شدن خواهند بود و یک اکوسیستم بازی فراگیرتر در راه است و به جنگ کنسول ها که زمانی ایجاد می شد پایان می دهد. چنین تیترهای بزرگ