Doxxing به طور فزاینده ای عادی می شود. اما داکسینگ دقیقاً چیست و آیا می توانید از خود در برابر آن محافظت کنید؟
زندگی خصوصی ما متعلق به خودمان است و ما فقط به کسانی اجازه می دهیم که به آنها اعتماد داریم. به همین دلیل است که سرقت از خانه، حتی اگر چیز ارزشمندی گرفته نشود، بسیار ناراحت کننده است. به نظر تخلف است نیت مخرب برخی از افراد را تحریک می کند تا اطلاعات شما را پیدا کنند و آنها را به صورت آنلاین توزیع کنند.
این عمل هشدار دهنده به عنوان ابزاری برای خشونت دیجیتالی چنان گسترده شده است که حتی نامی نیز دارد. داکسینگ این یک مشکل خاص در شبکه های اجتماعی به ویژه شبکه های عمومی است. برخی از کاربران افرادی را هدف قرار می‌دهند که با دیدگاه‌هایشان مخالف هستند یا حتی برای چیزهایی اساسی مانند جنسیت، پیشینه یا قومیت آنها مخالف هستند.
بنابراین، doxxed به چه معناست، چگونه doxxing تا این حد رایج شد، و آیا کاری برای جلوگیری از آن وجود دارد؟
دوکس کردن با کسی به چه معناست؟
به طور کلی، ما خانه خود را مکانی امن می‌دانیم. این یکی از معدود فضاهایی است که می‌توانیم بدون ترس از قضاوت شدن، دقیقاً همانطور که می‌خواهیم باشیم. همچنین فوق العاده صمیمی و شخصی است. به همین دلیل است که ما از اطلاعات محرمانه مانند آدرس خود محافظت می کنیم. این وضعیت در زندگی کاری و اجتماعی ما نیز مشابه است.
ما ذاتاً برای حریم خصوصی ارزش قائل هستیم و به موقعیت های اجتماعی متفاوت برخورد می کنیم. به عنوان مثال، نحوه صحبت و رفتار شما با همکارانتان احتمالاً متفاوت از نحوه تعامل شما با دوستانتان است. ما زندگی خود را بر اساس اعتماد در مناطقی تقسیم می کنیم.
آدرس خانه، نام کامل، محل کار، و سایر جزئیات قابل شناسایی شخصی ما تنها زمانی ارائه می شود که احساس راحتی کنیم. با این حال، وضعیت آنلاین متفاوت است. به طور کلی، ما اطلاعات شخصی را به صورت آنلاین به صورت عمومی ارائه نمی کنیم، اما خود را برای دیدن دیگران معرفی می کنیم.
خواه این پروفایل لینکدین ما به دلایل حرفه ای باشد، اینستاگرام برای به اشتراک گذاری سبک زندگی، یا توییتر برای بیان عقایدمان، ما اغلب در باورها، افکار و علایق خود بیشتر از دنیای فیزیکی عمومی هستیم. در حالی که این باعث تقویت ارتباط با افراد همفکر می شود، به این معنی است که شما برای همه قابل مشاهده هستید، نه فقط کسانی که به آنها اعتماد دارید.
بخشی از کاربران اینترنت بر این باورند که آزار و اذیت، شرمساری یا آسیب رساندن به افرادی که با آنها مخالف هستند، درست است. انجام آسیب فیزیکی آنلاین ممکن نیست، بنابراین، در عوض، آنها به چیزی روی می آورند که گاهی اوقات می تواند در دراز مدت مضرتر باشد. ترس و شرم
داکسینگ چیست؟
مهاجمان اطلاعات قابل شناسایی را با استفاده از تکنیک‌های مختلف از جمله هوش منبع باز (OSINT)، جستجو در پایگاه‌های اطلاعاتی در دسترس عموم، تجزیه و تحلیل پست‌ها و پروفایل‌های رسانه‌های اجتماعی، هک و مهندسی اجتماعی استخراج می‌کنند.
هنگامی که آنها این را داشته باشند، آن را به صورت عمومی به صورت آنلاین منتشر می کنند، به این امید که حامیان یا دنبال کنندگان آنها شما را مورد آزار و اذیت قرار دهند. این می تواند تلاشی برای برکناری شما از موقعیت خود، اخراج شما از شغلتان، ایجاد خجالت و در برخی موارد شدید باعث آسیب جسمی شما شود.
افشای اطلاعاتی مانند این به عنوان Doxxing شناخته می شود. این اصطلاح در ابتدا از مخفف اسناد، dox آمده است. نقض حریم خصوصی شخصی به این روش به عنوان Doxing شناخته شد، اگرچه در حال حاضر استفاده از نوع double-x، doxxing رایج تر است.
در ابتدا، این تاکتیکی بود که در صحنه هک اولیه به کار گرفته شد، جایی که اکثر کاربران ناشناس بودند. هکرها برای تلافی موارد جزئی یا دیدگاه‌های بحث‌برانگیز، سایر کاربران را برای جلب هویت واقعی آنها به مجریان قانون وادار می‌کنند.
در حالی که روش های مورد استفاده در طول زمان تغییر چندانی نکرده است، فراوانی و شدت آن تغییر کرده است. جامعه هکرها موقعیت هایی را که در آن قرار می گیرند و خطرات مرتبط با آن را درک می کردند. اگر در مورد داکسینگ اطلاعاتی ندارید، آنا دااسکالسکو از Heimlan Security قطعه‌ای نوشت که در آن داستان‌هایی از قربانیان doxxing و مثال‌ها و تاکتیک‌هایی در مورد نحوه انجام داکسینگ امروزی به اشتراک گذاشت.
نه این که این تکنیک را توجیه می کند، اما آنها حداقل می توانند برای این اتفاق آماده شوند. مهم‌ترین تفاوت در حال حاضر این است که Doxxing اغلب کاربران عادی را هدف قرار می‌دهد، آن‌هایی که محافظت ندارند، و به دلایل مختلف، اغلب بی‌اهمیت.
به طور مشابه، افرادی که در موقعیت‌های مسئولیت هستند یا درگیر واکسن‌ها، سیاست، سقط جنین، یا سایر زمینه‌های بحث‌برانگیز هستند، اغلب خود را در معرض یک حمله داکسینگ قرار می‌دهند. همین امر در مورد زنان و کاربران غیرسفیدپوست که اغلب به دلایل زن‌ستیزانه و نژادپرستانه دکسکس می‌کنند صادق است.
این اثر مرکب باعث دور شدن جوامع حاشیه‌نشین از شبکه‌های اجتماعی و فضاهای عمومی و ایجاد ارتباطات مثبت می‌شود. استفاده از ربات های مخرب رسانه های اجتماعی به داکسرها اجازه می دهد تا قربانی خود را نیز تحت تأثیر قرار دهند. هر حادثه داکسینگ تلاشی برای ایجاد ترس و آسیب به فرد درگیر است.
با این حال، در مجموع، این حملات هدفمند تأثیر گسترده تری دارند. کمپین های داکسینگ علیه مؤسسات، یا افرادی با باورها یا ویژگی های خاص، تلاشی برای خاموش کردن گفتگوها و جلوگیری از آزادی بیان است.
به جای ایجاد یک بحث سازنده، کسانی که مسئول دکس هستند ترجیح می دهند طرف مقابل را ساکت کنند تا دیدگاه خود را در مورد یک موضوع خاص پنهان کنند. این امر در موضوعاتی مانند انتخابات ایالات متحده، همه‌گیری COVID-19 و حتی جنگ در اوکراین رایج بوده است.
آیا داکسینگ غیرقانونی است؟
متأسفانه، داکس کردن به عنوان یک جرم خاص غیرقانونی نیست. هک کردن رایانه یا دستگاه شخصی شخص بدون اجازه غیرقانونی است، صرف نظر از اینکه به اطلاعات دسترسی پیدا کرده و منتشر شده است یا خیر. این جنایات حتی می توانند به دادگاه های ایالتی یا فدرال نیز برسند. در حال حاضر، doxxing غیرقانونی نیست، زیرا در درجه اول با استفاده از OSINT، که اطلاعات عمومی در دسترس است، انجام می شود.
صرف نظر از این، اگر دادگاهی به عنوان نقض حریم خصوصی تلقی شود، این مفهوم و تاکتیک برای قانونگذاران و دادگاه ها نسبتاً جدید است تا با قوانین جدید برای محافظت از افراد همگام شوند. به همین ترتیب، همه مقامات دولتی و قانونگذاران آن را به عنوان یک مشکل خاص نمی‌دانند، زیرا داکسینگ توسط روزنامه‌نگاران و فعالان برای مبارزه با سخنان نفرت‌انگیز و افشای نقاب ترول‌ها نیز استفاده می‌شود.
دلیل مهم دیگری نیز وجود دارد که داکسینگ، علیرغم آسیبی که ایجاد می‌کند، غیرقانونی نیست. به عنوان یک جرم، مشخص کردن در قانون بدون اینکه خیلی گسترده باشد، پیچیده است، زیرا هر دکس باید بر اساس یک سناریوی موردی مورد قضاوت قرار گیرد.
دادگاه باید عواملی مانند دلایل شخصی برای دکس کردن، آسیب وارد شده به قربانی، رابطه قربانی و مرتکب، نحوه انتشار اطلاعات، قصد دکس کردن و غیره را به طور جداگانه تجزیه و تحلیل کند. تعادل ظریفی بین قوانینی وجود دارد که به اندازه کافی گسترده است که همه رویدادهای دکس را پوشش دهد و نه چندان گسترده که عواقب ناخواسته داشته باشد.
این بدان معنا نیست که قانونگذاری غیرممکن است. با این حال، اثرات ترکیبی زمان، فقدان علاقه سیاسی، و چالش‌ها در تعریف مشکل منجر به هیچ راه حل قانونی فعلی برای داکسینگ نمی‌شود. اگر قربانی داکسینگ شده اید، باز هم باید این حادثه را به مقامات گزارش دهید.
حتی اگر داکسینگ به خودی خود غیرقانونی نیست، در صورتی که از اطلاعات برای ایجاد آن جرم خاص استفاده شود، می‌تواند به جرم دیگری مانند آزار و اذیت، تعقیب یا کلاهبرداری کمک کند. این امکان وجود دارد که، علیرغم عدم امکان پیگرد قانونی به عنوان یک جرم داکسینگ، گزینه های قانونی دیگری نیز در دسترس باشد. مجری قانون ممکن است این پرونده را در مورد چگونگی دستیابی مجرم به اطلاعات و نحوه استفاده از آن حل کند.
چگونه از خود در برابر حملات Doxxing محافظت کنیم
در حالی که می‌خواهیم تصور کنیم که بیشتر مردم عموماً خوب هستند، افرادی هستند که بدخواهانه عمل می‌کنند. قبل از اینترنت، کسی باید بداند که چه کسی شما را هدف قرار می دهد. با این حال، این روزها ما به راحتی آنلاین قابل کشف هستیم. از آنجایی که افراد بیشتری می توانند نمایه ها، علایق و باورهای شما را ببینند، احتمال اینکه فردی با نیت بد با حضور آنلاین شما روبرو شود بیشتر می شود. اما نگران نباشید، کارهای زیادی وجود دارد که می توانید برای جلوگیری از داکسینگ انجام دهید، اما در اینجا ابتدایی ترین آنها وجود دارد:
همانطور که قبلاً اشاره کردیم، بیشتر حملات داکسینگ نتیجه مورد نظر ایجاد ترس و سکوت کردن مکالمات است. بنابراین، در حالی که احساس عدم اطمینان یا حتی ترس از پتانسیل کاملاً منطقی است، بسیاری بر این باورند که شما نباید از اینکه آنلاین هستید احساس ترس کنید. بسیار مهم است که تعادلی بین ابراز وجود و محافظت از حریم خصوصی خود پیدا کنید.
ابتدا، باید در نظر بگیرید که آیا چیزهایی که می خواهید درباره آنها پست کنید می توانند بحث برانگیز تلقی شوند یا خیر. اگر چنین است، احساس خود را در مورد خطر شناسایی خود با آن موضوعات ارزیابی کنید. ممکن است تصمیم بگیرید که دفاع از اعتقاداتتان مهم است اما برای امنیت و حریم خصوصی خود نیز ارزش قائل شوید. در نتیجه، ممکن است ارزش ایجاد حساب‌ها، نمایه‌ها یا آدرس‌های ایمیل جایگزین برای صحبت در مورد آن مسائل را داشته باشد.
ناشناس بودن بدون شک یک مشکل آنلاین است زیرا به افراد اجازه می دهد بدون هیچ عواقبی ناخوشایند باشند. اما ناشناس بودن نیز یکی از بخش های ضروری اینترنت است. انتظارات، فشارهای اجتماعی و شهرت وجود دارد که باید در زندگی واقعی ما حفظ شود. حساب‌های مستعار به ما این امکان را می‌دهند که افکار، احساسات و دیدگاه‌هایی را بیان کنیم که ممکن است از ارتباط با شخصیت واقعی خود راحت نباشیم.
هنگامی که تصمیم گرفتید چگونه خود را به صورت آنلاین معرفی کنید، ضروری است که تنظیمات حریم خصوصی خود را در حساب ها و شبکه های اجتماعی خود تنظیم کنید. همچنین باید از گذرواژه‌های قوی و منحصربه‌فرد برای هر سرویس اطمینان حاصل کنید و از یک مدیر رمز عبور برای ذخیره امن آنها استفاده کنید.
به طور مشابه، قبل از ارسال هر چیزی به صورت آنلاین، به این فکر کنید که با این کار چه چیزی در مورد خود هدیه می دهید. به عنوان مثال، گرفتن عکس در خیابان محل زندگی شما را نشان می دهد. انواع زیادی از اطلاعات وجود دارد که نباید به صورت آنلاین پست کنید.
ایمن ماندن آنلاین
متأسفانه، به دلیل ماهیت خود، Doxxing چیزی نیست که همیشه بتوانید از آن جلوگیری کنید. اگر شخصی به اندازه کافی مصمم باشد که حریم خصوصی شما را نقض کند، ممکن است بتواند اطلاعات کافی برای آسیب رساندن به شما جمع آوری کند. با این حال، اقدامات پیشگیرانه ای وجود دارد که می توانید انجام دهید که کار را برای آنها سخت تر می کند.
خبر خوب این است که این اقدامات حفاظت از حریم خصوصی به طور کلی برای شما مفید است و می تواند به محافظت از اطلاعات شما در صورت نقض داده ها کمک کند. یکی از مهم ترین تغییراتی که می توانید انجام دهید این است که از یک ارائه دهنده ایمیل رایگان مانند Gmail یا Outlook به گزینه ای امن و رمزگذاری شده مانند ProtonMail یا Tutanota تغییر وضعیت دهید.