Lume Pad 2: تبلت سه بعدی مجهز به هوش مصنوعی شگفت انگیز و عجیب است

Lume Pad 2 دارای سخت افزار باورنکردنی است و در شرایط مناسب، یک تجربه خیره کننده 3 بعدی دارد. با این حال برای یافتن یک هدف قانع کننده تلاش می کند.

توضیحات Lume Pad 2 به نظر می رسد که کسی یک دسته از کلمات کلیدی را کنار هم انداخته است: این یک تبلت سه بعدی با هوش مصنوعی است!

اما این اصلا به چه معناست؟ در مورد هوش مصنوعی، هم از هوش مصنوعی روی دستگاه برای تجزیه و تحلیل عکس‌ها و فیلم‌ها و سپس تبدیل آن‌ها به سه بعدی و هم از هوش مصنوعی ابری مولد برای ایجاد صحنه‌های سه بعدی از پیام‌های متنی بهره می‌برد. و قسمت سه بعدی؟ این نیز درست است: این صفحه نمایش سه بعدی بدون عینک است. واقعی و واقعی سه بعدی، با یک تصویر منحصر به فرد که به هر چشم تابیده می شود.

این Lume Pad 2 از شرکتی به نام Leia است (بله، مانند شاهزاده خانم جنگ ستارگان). این منحصربه‌فردترین و جذاب‌ترین چیزی است که در مدت طولانی دیده‌ام، اما متقاعد نشده‌ام که بازاری فراتر از تعداد معدودی از صنایع تخصصی داشته باشد.

Lume Pad 2 یک شگفتی تکنولوژیک است که دارای یک سیستم هوش مصنوعی داخلی برای تبدیل محتوای دو بعدی است و می تواند از سیستم دوربین دوگانه خود عکس ها و فیلم های سه بعدی بگیرد. با این حال، ناتوانی آن در تبدیل شدن به یک خروجی سه بعدی عمومی برای هر منبع ورودی یک محدودیت جدی است. ایده‌آل برای مشاهده مدل‌های سه‌بعدی، با وجود تلاش‌هایی مانند هوش مصنوعی 3D-ifier برای ویدیوهای YouTube و شبکه اجتماعی داخلی، تلاش می‌کند تا برای کاربران عمومی جذاب باشد. برای کسانی که از Lume Pad قبلی لذت می‌برند، مدل جدید یک ارتقاء چشمگیر

• تبدیل داخلی برای محتوای دو بعدی یا ویدیوهای YouTube
• دوربین دوگانه عقب برای تولید تصاویر و فیلم های استریوسکوپی خود
• کیفیت ساخت عالی
• شبکه اجتماعی سفارشی برای به اشتراک گذاری عکس های سه بعدی خود و مشاهده آثار دیگران

• نمی تواند به عنوان یک دستگاه خروجی سه بعدی عمومی برای ورودی های SBS عمل کند
• نمی توان حالت سه بعدی را در همه برنامه ها فعال کرد – آنها باید از Leia SDK پشتیبانی کنند
• ارواح تصویر در حالت سه بعدی

نمایشگر سه بعدی بدون عینک

در قلب دستگاه یک فناوری نمایش اختصاصی منحصر به فرد (“میدان نور”) وجود دارد که به یک بیننده امکان می دهد برنامه های کاربردی پشتیبانی شده را در یک نمای سه بعدی واقعی بدون عینک اضافی یا هدست ببیند. دقیقاً نحوه عملکرد آن فاش نشده است، اما احتمالاً برخی از انواع لنزهای عدسی شکل است – نوعی که در دوران کودکی در بسته های غلات تهیه می کنید. همانطور که صحنه را به اطراف حرکت می‌دادید، منشور نیمه‌شفاف جلو، قسمت متفاوتی از تصویر پس‌زمینه را به سمت چشمان شما هدایت می‌کرد و این ظاهر را نشان می‌داد که صحنه در حال تغییر است. Lume Pad 2 دو تصویر را در هر زمان نشان می دهد، اما لایه ویژه صفحه نمایش همراه با دوربین های جلویی دوگانه برای ردیابی سر و چشم تضمین می کند که هر چشم فقط یک تصویر را می بیند. وقتی مغز شما آنها را ترکیب می کند، می توانید یک صحنه سه بعدی را ببینید.

دیدن شخصاً می تواند کاملاً جادویی باشد (پسرم فریاد زد: “بابا داره از صفحه بیرون میاد. چی؟ چطور؟ چی؟!”)

علاوه بر این، Lume Pad 2 یک تبلت اندرویدی است که مملو از نرم افزارهای سفارشی است که به شما امکان می دهد تصاویر و فیلم های سه بعدی بگیرید یا از هوش مصنوعی برای تبدیل ویدیوهای موجود به سه بعدی استفاده کنید.

سخت افزار

Lume Pad 2 دارای صفحه نمایش 12.4 اینچی IPS است که با رفرش 120 هرتز و 2560 در 1600 پیکسل کار می کند، تراکم پیکسلی 244 PPI و نسبت 16:10 دارد. با این حال، زمانی که در حالت سه بعدی هستید، می توان تصور کرد که وضوح به نصف رسیده است.

اگر همه چیزهای سه بعدی فانتزی را برای لحظه ای فراموش کنیم و من فقط آن را به عنوان یک تبلت اندرویدی ارزیابی کنم، بیشتر تحت تأثیر قرار می گیرم. این یک شاسی فلزی جامد خوب است، در لمس حس خوبی دارد، و بازخورد لمسی دلپذیری در هنگام تایپ وجود دارد. قاب اختیاری به صورت مغناطیسی می‌چسبد و چند زاویه خواندن را فعال می‌کند.

رابط اندروید 12 سریع است و به غیر از نرم افزار از پیش نصب شده، یک تبلت اندرویدی استاندارد گوگل است که کار سفارشی زیادی روی آن انجام نشده است.

به طور خلاصه: این یک تبلت خوب است – مطمئناً یکی از بهترین تبلت های اندرویدی است که من تاکنون با آن بازی کرده ام. هر چند می توانید استفاده از آن را در فضای باز فراموش کنید. با حداکثر روشنایی 450 نیت در حالت دو بعدی و 300 نیت در حالت 3 بعدی، این فقط برای استفاده در داخل ساختمان است.

همچنین دوربین‌های دوگانه 16 مگاپیکسلی در عقب را خواهید یافت که با آن‌ها می‌توانید عکس‌ها و فیلم‌های سه بعدی را مستقیماً روی دستگاه بگیرید. بر خلاف اکثر دوربین های سه بعدی، آنها به اندازه چشم انسان از هم فاصله ندارند. اکثر دوربین‌هایی که برای ضبط جلوه‌های سه‌بعدی برای چشم انسان در نظر گرفته شده‌اند، دارای عدسی‌هایی هستند که تقریباً ۶۳ میلی‌متر از هم فاصله دارند (همانند یک انسان معمولی) و اطمینان حاصل می‌کنند که یک اثر سه بعدی دقیق برای بیننده مورد نظر درک می‌شود. اما با Lume Pad 2، برخی جادوگری در دستگاه وجود دارد که عمق را در زمان واقعی تعمیم می دهد.

منبع تغذیه این تبلت، چیپست کوالکام اسنپدراگون 888، با 8 گیگابایت رم و 128 گیگابایت حافظه داخلی UFS 3.1 است. می‌توانید از طریق یک اسلات microSD با کارت‌های تا 2 ترابایت، این کار را به سرعت انجام دهید، اگر بخواهید از آن دوربین به خوبی استفاده کنید یا رسانه‌های خود را به‌صورت آفلاین پخش کنید.

نرم افزار

فراتر از صفحه نمایش سه بعدی بدون عینک جادویی، ارزش واقعی Lume Pad 2 از نرم افزار سفارشی داخلی ناشی می شود.

LeiaPlayer یک نمایشگر رسانه همه‌جانبه برای رول دوربین سه‌بعدی شما و مجموعه‌ای زیبا از تصاویر نمونه است. علاوه بر این، روی تب Leia Link ضربه بزنید و می‌توانید به محتوایی که از یک تلفن هوشمند معمولی با اپلیکیشن Leia Link آپلود کرده‌اید، دسترسی پیدا کنید، که نرم‌افزار آن‌ها سپس می‌تواند به طور جادویی آن را به سه بعدی تبدیل کند. بیشتر کار می کند، اما فقط در صحنه هایی که عمق آن مشخص است. من سعی کردم با یک عکس خانوادگی از نشستن در چند کارت کارت، و عمق همه چیز اشتباه بود. Leia Player می‌تواند ویدیوهای فرمت‌شده VR180 و ساید بای ساید (SBS) را پخش کند، اگرچه اغلب باید مشخص کنید. من سعی کردم یک ویدیو با فرمت SBS تماشا کنم و صادقانه بگویم عمق بسیار ضعیف بود و هیچ صدایی وجود نداشت. من حدس می زنم مشکلات کدک وجود داشته باشد. LeiaPlayer در مورد کدک های تصادفی مطمئناً در سطح VLC نیست، بنابراین کمی شکست بود. حتی اگر صدا هم داشت، مزاحم نمی شدم. من فکر می کنم یک هدست واقعیت مجازی با نصف قیمت کار بسیار بهتری انجام می دهد.

LeiaPix یک برنامه شبکه اجتماعی برای اشتراک گذاری و مشاهده عکس های سه بعدی دیگران است. به یک هشتگ یا موضوع خاص دقت کنید و متوجه خواهید شد که محتوا کم است، اما این یک راه ساده برای مشاهده تصاویر تصادفی سه بعدی است. کیفیت متفاوت است، بنابراین ممکن است اینها با نسخه قدیمی‌تر Lume Pad گرفته شوند.

LeiaChat به شما امکان می‌دهد به صورت سه بعدی با سایر کاربران Lume Pad 2 به صورت سه بعدی چت کنید، زیرا تماس‌های استاندارد Zoom دیگر آن را قطع نمی‌کنند. البته هر دو انتها نیاز به لوم پد دارند.

LeiaDream یک برنامه هنری سه بعدی مولد است. من فرض می کنم این یک نسخه سفارشی از StableDiffusion است اما می تواند کاملاً اختصاصی باشد. در هر صورت، به شما این امکان را می دهد که یک پیام متنی را تایپ کنید و یک تصویر سه بعدی سفارشی دریافت کنید. این به هیچ وجه به سطح واقع گرایی Midjourney نزدیک نیست، و به عنوان یک سرویس ابری، حساب شما به اندازه کافی برای تولید حدود 250 تصویر ارائه می شود – پس از آن، باید اعتبار بیشتری خریداری کنید.

LeiaViewer یک نمایشگر مدل سه‌بعدی با تعداد انگشت شماری از مدل‌های ارائه‌شده است و اگر می‌خواهید کارهای بیشتری بخواهید یا آثار خود را مشاهده کنید، با Sketchfab ادغام می‌شود (اگرچه فقط ورود ایمیل پیش‌فرض Sketchfab پشتیبانی می‌شود، نه اگر از طریق یک ارائه‌دهنده اجتماعی ثبت‌نام کرده باشید). این احتمالاً قانع‌کننده‌ترین مورد استفاده برای Lume Pad 2 است، با مدل‌های سه‌بعدی بدیهی است که برای فناوری صفحه‌نمایش بدون عینک همخوانی بسیار خوبی دارند. شما می توانید شیب، چرخش، زوم و غیره را انجام دهید و همچنین عمق افکت سه بعدی را کنترل کنید.

LeiaTube یک نمایشگر YouTube و Vimeo است. آن را باز کنید و منتخبی از محتوا را خواهید دید، اگرچه حتی محتوای فرمت شده SBS 3D بومی نیز باید از طریق الگوریتم تبدیل هوش مصنوعی اجرا شود. همچنین می‌توانید یک ویدیو را از برنامه استاندارد YouTube مستقیماً در اینجا به اشتراک بگذارید و به طور خودکار آن را برای مشاهده سه بعدی تبدیل می‌کند. من آن را با یکی از نظرات خودم امتحان کردم، و صادقانه بگویم، آنقدرها هم عالی نبود. این اثر به اندازه‌ای که من انتظار داشتم واضح نبود و نه دقیق بود. مطمئناً برخی از اشکالات اینجا و آنجا وجود دارد، با لبه های مبهم در اطراف اجسام که می تواند عمق را تشخیص دهد.

این تعداد زیادی برنامه داخلی است، و همچنین یک فروشگاه App Leia نیز وجود دارد. با این حال، کمی کم است، با شاید چهار بازی در مجموع. به طور واقع بینانه، اگر این عنوان یک عنوان شخص اول از شرکت Leia باشد، بعید است که توسعه دهندگان زیادی را برای چنین بازار کوچکی جذب کنید. شما نمی توانید فقط بازی های موجود را بگیرید و آنها را سه بعدی کنید. دو دمو بازی رایگان از قبل نصب شده روی دستگاه ما دموهای جذابی بودند، اما در نهایت نمی‌توانستند هر کدام بیش از پنج دقیقه توجه من را جلب کنند.

در حالی که تعداد زیادی برنامه داخلی وجود دارد، نباید انتظار داشته باشید که هیچ چیز دیگری از عملکرد سه بعدی پشتیبانی کند. به عنوان مثال، نمی‌توانید VLC را باز کنید و فیلم‌های کدگذاری شده با SBS را پخش کنید، و همچنین Call of Duty ناگهان بعد سوم پیدا نمی‌کند. برای استفاده از فناوری منحصر به فرد سه بعدی، یک برنامه باید از Leia SDK پشتیبانی کند. با خوشحالی سایر برنامه های اندروید را اجرا می کند، اما آنها فقط به صورت دو بعدی معمولی نمایش داده می شوند.

اثر عمق چگونه است؟

من نسبت به فناوری نمایشگر بدون عینک که در این بررسی وارد می شود شک داشتم، اما در شرایط مناسب می تواند بسیار خیره کننده باشد. در حالی که نمایش آن در ویدیو غیرممکن است، چیزی که می توانم در مورد آن صحبت کنم کیفیت ذهنی افکت سه بعدی و صفحه نمایش به طور کلی است.

اولاً، درجه تأثیر عمق به طور قابل توجهی بسته به برنامه و نوع محتوایی که مشاهده می کنید متفاوت است.

بهترین جلوه از اشیاء رندر سه بعدی حاصل خواهد شد. به عنوان مثال، اگر برنامه LeiaViewer 3D را باز کنید و شهر سایبرپانک موجود را بررسی کنید (از جمله ماشین‌های متحرک که در حال زوم کردن اطراف هستند)، متوجه خواهید شد که بلندترین مناره تقریباً 6 اینچ از سطح تبلت بیرون می‌آید. باور نکردنی

این موضوع در مورد دموهای بازی نیز صادق است و در بازی Dungeon است که ویژگی های ردیابی سر نیز به وضوح قابل مشاهده است. نه تنها دیوارهای سیاه چال به صورت سه بعدی با شکوه جان می گیرند، بلکه اگر تبلت را کج کنید یا به اطراف حرکت کنید، زوایای پنهان قبلی را خواهید دید. این یک تجربه منحصر به فرد است که من فقط در VR داشته ام.

با این حال، وقتی صحبت از تصاویر یا ویدیو می‌شود، اثر تقریباً آنقدر واضح نیست – تا جایی که من حوصله تماشای فیلم‌های سه بعدی در این مورد را ندارم. در مقایسه با انجام همین کار در سینمای مجازی VR، قانع کننده نیست. این فقط می تواند یک “عامل واقع گرایی” باشد. محتوای سه‌بعدی رندر شده همیشه چشمگیرتر از یک صحنه واقعی به نظر می‌رسد، زیرا مورد دوم چیزی است که ما در زندگی واقعی به آن عادت کرده‌ایم.

ردیابی و کیفیت بصری

به طور کلی، تا زمانی که من در یک زاویه بیش از حد مبهم نبودم، به نظر می رسید ردیابی صورت و چشم به خوبی کار می کند. من اشکالات زیادی را تجربه نکردم که در آن به حالت فقط دوبعدی بازگردد، به جز زمانی که پسرم تصمیم گرفت صورتش را بچسباند و ببیند این همه هیاهو برای چیست. نمی تواند همزمان بیش از یک نفر را ردیابی کند، و گاهی اوقات یک یا دو ثانیه طول می کشد تا متوجه شوید که بیننده جدیدی وجود دارد. سپس همه چیز به طور جادویی به نمای سه بعدی تبدیل می شود.

هر چند صفحه نمایش بسیار عالی است. دو نکته از تجربه کلی کم می کند.

اولاً، یک نوع توری نقطه‌دار روی صفحه نمایش در سراسر صفحه نمایش وجود دارد. احتمالاً، این بخشی از لایه عدسی است که تصویر را برای هر چشم جدا می کند. زمانی که در حالت سه بعدی قرار می‌گیرد، این واضح‌تر است. در حالی که سخت افزار تبلت به عنوان یک تبلت اندرویدی عمومی بسیار زیبا و پاسخگو است، کیفیت صفحه نمایش ممکن است ناامید شود.

ثانیاً، یک مسئله ارواح نسبتاً واضح نیز وجود دارد. این بدان معنی است که هر چشم می تواند تصویری را که برای چشم دیگر تعیین شده است، البته بسیار کمرنگ ببیند. در مثال بالا، تصویر پس از پشت بالها هنگام مشاهده سه بعدی نیز وجود دارد، نه فقط نتیجه فیلمبرداری.

این یک انتقاد از این تبلت خاص نیست، بلکه نقصی در فناوری زیربنایی آن است، و منحصر به نمایشگرهای بدون عینک نیز نیست. اگر تا به حال فیلم‌های سه بعدی غیرفعال (آنهایی که شامل یک عینک ضعیف هستند) تماشا کرده‌اید، آن‌ها نیز تمایل دارند کمی ارواح داشته باشند. این به این دلیل است که تقریبا غیرممکن است که نور را به طور کامل به یک جهت خاص به اوج برساند. شما می توانید آن را به اندازه کافی خوب به دست آورید تا جلوه سه بعدی را دریافت کنید، اما اگر مکث کنید و تصویر را به طور انتقادی بررسی کنید، ارواح را خواهید دید. این برای اشیاء روشن تر در پس زمینه تاریک آشکارتر است. فقط نمایشگرهای Active 3D (آنهایی که به عینک‌های LCD سنگین‌تر با باتری در آنها نیاز دارند) می‌توانند به طور کامل شبح را از بین ببرند، زیرا آنها تصاویر متناوب را تغییر می‌دهند و هر بار یک چشم را کاملاً مسدود می‌کنند.

آیا این صفحه نمایش سه بعدی نهایی است؟ خیر

Lume Pad 2 واقعاً بسیار جادویی است. این یک شگفتی تکنولوژیک است، و ای کاش راه بهتری برای نشان دادن آن به شما داشتم، اما بسیار شبیه واقعیت مجازی، چیزی است که باید خودتان آن را تجربه کنید.

اما من می دانم که شما به چه فکر می کنید: این یک مد است. من تا یک دهه پیش از طرفداران بزرگ تلویزیون های سه بعدی و پروژکتورها بودم. من حتی بیشتر وقت دانشگاهم را صرف بازی Unreal Tournament 2K با عینک اصلی انویدیا سه بعدی و یک مانیتور بزرگ سیلیکون گرافیک CRT کردم. اما انتشار فیلم‌های سه بعدی تا حد زیادی خشک شده است (به نظر می‌رسد امسال تا کنون چهار فیلم) و مردم متوجه شده‌اند که استفاده از عینک مخصوص برای تماشای یک فیلم دردسرساز است و نتایج اغلب بدتر از بدون آن است.

البته، زیبایی Lume Pad 2 این است که بدون عینک کار می کند – و فقط کار می کند (البته فقط برای یک بیننده).

این واقعیت که دارای یک سیستم هوش مصنوعی داخلی برای تبدیل محتوای غیر سه بعدی است و راهی برای تولید عکس‌ها و فیلم‌های سه بعدی خودتان در خود دستگاه است، فکر می‌کنم به آن کمک می‌کند. حتی اگر جهان فردا تولید محتوای سه بعدی را متوقف کند و اینترنت از بین برود، باز هم می توانید خلاقیت های خود را از این یک دستگاه تولید و نمایش دهید. Leia بسیار تلاش کرده است تا محتوای قانع‌کننده‌ای را با یک شبکه اجتماعی سفارشی فقط برای کاربران Lume Pad تولید کند، و آنها می‌دانند که شما فقط نمی‌توانید فناوری باورنکردنی داشته باشید، بلکه به برنامه‌ها و محتوا برای همراهی با آن نیاز دارید. این خیلی دلگرم کننده است.

با این حال، درک یک مشکل و توانایی حل آن دو چیز متفاوت است.

بزرگترین محدودیت Lume Pad 2 این است که هیچ راهی برای استفاده از آن به عنوان نمایشگر سه بعدی عمومی برای هر منبع ورودی وجود ندارد. اگر یک HDMI در پورت یا دانگل داشت و می توانست هر ورودی فرمت شده SBS را در حالت سه بعدی پخش کند، آن را به یک خرید فوری برای بازار بسیار بزرگتر تبدیل می کرد. به عنوان مثال، هدست سینمای شخصیت Goovis G3 Max که هفته گذشته آن را بررسی کردیم، می تواند این کار را انجام دهد. از هر ورودی USB-C یا HDMI استفاده می‌کند – چه پخش‌کننده بلوری سه‌بعدی یا پخش‌کننده رسانه‌ای عمومی که VLC را با فایل‌های فرمت‌شده SBS اجرا می‌کند، یا YouTube، یا حتی یک بازی رایانه شخصی با نرم‌افزاری که بازی‌های سه بعدی را به صورت جانبی پخش می‌کند. فرمت کناری – و فقط کار می کند.

با Lume Pad 2، هر چیزی که می‌خواهید به صورت سه بعدی استفاده کنید باید به طور خاص با Leia SDK برنامه‌ریزی شود. حتی با برنامه‌های اندرویدی که برای Google VR طراحی شده‌اند نیز کار نمی‌کند.

اگر برنامه ای برای آن وجود ندارد، پس همین است. و صادقانه بگویم، دریافت محتوای شخصی خود در این دستگاه نیز چندان آسان نیست. برنامه Android File Transfer در مک در بهترین زمان‌ها ناقص است، بنابراین من مجبور شدم چند برنامه اندروید تصادفی با یک رابط وحشتناک را فقط برای مرور در شبکه نصب کنم. کپی کردن یک فایل تجربه تلخی بود.

من فکر می کنم طاقچه واقعی برای این محصول با مدل سازی سه بعدی خواهد بود. یا بهتر است بگوییم، مشاهده مدل های سه بعدی که در جای دیگری تولید کرده اید و در Sketchfab آپلود کرده اید. با این حال، ممکن است یک مخاطب بسیار جذاب باشد. زنده شدن طراحی اشیاء سه بعدی شما فوق العاده قانع کننده است و با اشیاء سه بعدی رندر شده، عمقی که می توانید بدست آورید به طرز باورنکردنی خوبی است. و برای آن تعداد انگشت شماری از افرادی که هنوز عاشق عکاسی استریو هستند: شما این را دوست خواهید داشت.

برای بقیه، من چندان مطمئن نیستم. من می‌توانم ببینم که Leia چگونه تلاش می‌کند تا با هوش مصنوعی 3D-ifier هر ویدیوی YouTube و دوربین پشتی آن را قانع‌کننده کند تا عکس‌های سه بعدی خود را بسازد. اما برای آن ویژگی ها، آنقدرها خوب کار نمی کند. همانطور که فکر نمی‌کنم کسی لحظات خانوادگی را با استفاده از دوربین سه بعدی Apple Vision Pro ضبط کند، نمی‌توانم ببینم که شما یک تبلت 1000 دلاری را برای عکس‌برداری یا فیلم‌برداری به اطراف می‌چرخانید. بنابراین بزرگترین نگرانی من این است که بازاری برای این دستگاه وجود ندارد. حداقل، آنقدر بزرگ نیست که توسعه دهندگان را متقاعد کند که ارزش افزودن پشتیبانی Leia SDK را به برنامه های خود دارد.

اگرچه به سختی یک نقطه داده قطعی است، اما subreddit برای Lume Pad – که شاید اولین جایی است که برای یافتن برنامه‌ها، نکات و پیشنهادات محتوای جدید به آن می‌پرم – در مجموع 105 عضو دارد.

سخت‌افزار فوق‌العاده است، و نرم‌افزار بسیار تلاش می‌کند تا یک هدف واقعی را پیدا کند، و من فکر نمی‌کنم که کاملاً به هدف خود برسد. با این حال، شاید به مرور زمان انجام شود. اما اگر Lume Pad قبلی را دارید و از کارهایی که می‌توانید با آن انجام دهید لذت می‌برید، Lume Pad 2 به هر ترتیب یک ارتقای باورنکردنی است. آن را دریافت کنید – شما آن را دوست خواهید داشت.

منبع مقاله